Istic sum, inquit. Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. Ergo in utroque exercebantur, eaque disciplina effecit tantam illorum utroque in genere dicendi copiam. Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris?

Est autem officium, quod ita factum est, ut eius facti probabilis ratio reddi possit. Et quidem, inquit, vehementer errat; Unum est sine dolore esse, alterum cum voluptate. Ne discipulum abducam, times. Prioris generis est docilitas, memoria; Quare obscurentur etiam haec, quae secundum naturam esse dicimus, in vita beata; Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. Restatis igitur vos; Non enim, si malum est dolor, carere eo malo satis est ad bene vivendum. Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Ne in odium veniam, si amicum destitero tueri.

Ut scias me intellegere, primum idem esse dico voluptatem, quod ille don. Quo tandem modo? Beatus sibi videtur esse moriens.

Nos autem non solum beatae vitae istam esse oblectationem videmus, sed etiam levamentum miseriarum. Ita fit ut, quanta differentia est in principiis naturalibus, tanta sit in finibus bonorum malorumque dissimilitudo. Sed nonne merninisti licere mihi ista probare, quae sunt a te dicta? Sin dicit obscurari quaedam nec apparere, quia valde parva sint, nos quoque concedimus; Eadem nunc mea adversum te oratio est. Quod vestri non item. Bork Nihil ad rem! Ne sit sane; Sed quae tandem ista ratio est?

Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Non enim solum Torquatus dixit quid sentiret, sed etiam cur. Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Tum Piso: Atqui, Cicero, inquit, ista studia, si ad imitandos summos viros spectant, ingeniosorum sunt; Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere. Itaque sensibus rationem adiunxit

et ratione effecta sensus non reliquit.

In eo enim positum est id, quod dicimus esse expetendum. Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Num quid tale Democritus? Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam. Duo Reges: constructio interrete. Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Non enim in selectione virtus ponenda erat, ut id ipsum, quod erat bonorum ultimum, aliud aliquid adquireret.

Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides. Nam bonum ex quo appellatum sit, nescio, praepositum ex eo credo, quod praeponatur aliis. Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L. Nam, ut paulo ante docui, augendae voluptatis finis est doloris omnis amotio. Venit enim mihi Platonis in mentem, quem accepimus primum hic disputare solitum; Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Perge porro;

Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. Cum id quoque, ut cupiebat, audivisset, evelli iussit eam, qua erat transfixus, hastam. Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio. Ergo opifex plus sibi proponet ad formarum quam civis excellens ad factorum pulchritudinem? Tum Quintus: Est plane, Piso, ut dicis, inquit. Bork Nullus est igitur cuiusquam dies natalis. Neminem videbis ita laudatum, ut artifex callidus comparandarum voluptatum diceretur.

An potest, inquit ille, quicquam esse suavius quam nihil dolere? Invidiosum nomen est, infame, suspectum. Negat

esse eam, inquit, propter se expetendam.