Quae iam oratio non a philosopho aliquo, sed a censore opprimenda est. Nam ante Aristippus, et ille melius. Dempta enim aeternitate nihilo beatior Iuppiter quam Epicurus; Quid in isto egregio tuo officio et tanta fide-sic enim existimo-ad corpus refers? Quia, si mala sunt, is, qui erit in iis, beatus non erit. Tum Quintus: Est plane, Piso, ut dicis, inquit. Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. Quod autem magnum dolorem brevem, longinquum levem esse dicitis, id non intellego quale sit. Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego?

Sin kakan malitiam dixisses, ad aliud nos unum certum vitium consuetudo Latina traduceret. Sic enim maiores nostri labores non fugiendos tristissimo tamen verbo aerumnas etiam in deo nominaverunt. Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet. Ac tamen hic mallet non dolere. Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere. Easdemne res? Superiores tres erant, quae esse possent, quarum est una sola defensa, eaque vehementer. Utram tandem linguam nescio? Quis enim redargueret? Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest.

Est igitur officium eius generis, quod nec in bonis ponatur nec in contrariis. Pauca mutat vel plura sane; Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L. Apud ceteros autem philosophos, qui quaesivit aliquid, tacet; Iam doloris medicamenta illa Epicurea tamquam de narthecio proment: Si gravis, brevis; Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo;

Incommoda autem et commoda-ita enim estmata et dustmata appello-communia esse voluerunt, paria noluerunt. Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret? Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate

dominante. Haec igitur Epicuri non probo, inquam. Sed plane dicit quod intellegit. Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Innumerabilia dici possunt in hanc sententiam, sed non necesse est.

Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum. Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit. Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium.

Quoniam, si dis placet, ab Epicuro loqui discimus. Cur id non ita fit? In motu et in statu corporis nihil inest, quod animadvertendum esse ipsa natura iudicet? Quis contra in illa aetate pudorem, constantiam, etiamsi sua nihil intersit, non tamen diligat? Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Utilitatis causa amicitia est quaesita. Frater et T. Pauca mutat vel plura sane; Quodsi vultum tibi, si incessum fingeres, quo gravior viderere, non esses tui similis; Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. A mene tu? Duo Reges: constructio interrete. Quis est, qui non oderit libidinosam, protervam adolescentiam? Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. An potest cupiditas finiri? Nihilne te delectat umquam -video, quicum loquar-, te igitur, Torquate, ipsum per se nihil delectat? Ac tamen hic mallet non dolere. Et quod est munus, quod opus sapientiae?

Quare obscurentur etiam haec, quae secundum naturam esse dicimus, in vita beata; An hoc usque quaque, aliter in vita? Deprehensus omnem poenam contemnet. Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate. Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Cui Tubuli nomen odio non est? Verum esto: verbum ipsum voluptatis non habet dignitatem, nec nos fortasse intellegimus. Effluit igitur

voluptas corporis et prima quaeque avolat saepiusque relinquit causam paenitendi quam recordandi. In quo etsi est magnus, tamen nova pleraque et perpauca de moribus. Isto modo, ne si avia quidem eius nata non esset.

At multis se probavit. Quid enim tanto opus est instrumento in optimis artibus comparandis? Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur. Nunc agendum est subtilius. Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Naturales divitias dixit parabiles esse, quod parvo esset natura contenta.

Erat enim res aperta. Quid ergo? Duo enim genera quae erant, fecit tria. Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit. Quid ergo attinet gloriose loqui, nisi constanter loquare? Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Bork