Fortemne possumus dicere eundem illum Torquatum? Illi enim inter se dissentiunt. Sin kakan malitiam dixisses, ad aliud nos unum certum vitium consuetudo Latina traduceret. Nec tamen ille erat sapiens quis enim hoc aut quando aut ubi aut unde? Deinde dolorem quem maximum? Sed non alienum est, quo facilius vis verbi intellegatur, rationem huius verbi faciendi Zenonis exponere.

Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Quid de Pythagora? Mihi enim satis est, ipsis non satis. Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria. An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia? Quae cum essent dicta, discessimus. Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam. Quae autem natura suae primae institutionis oblita est?

Ita est quoddam commune officium sapientis et insipientis, ex quo efficitur versari in iis, quae media dicamus. Consequentia exquirere, quoad sit id, quod volumus, effectum. Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit?

Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi; Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. Is ita vivebat, ut nulla tam exquisita posset inveniri voluptas, qua non abundaret. Addidisti ad extremum etiam indoctum fuisse. Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt. Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Frater et T. Quae cum ita sint, effectum est nihil esse malum, quod turpe non sit. Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Summus dolor plures dies manere non potest? Duo Reges: constructio interrete. Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum

voluntates fieri propter voluptatem; Hoc non est positum in nostra actione.

Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus; Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers? Ille incendat? Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere. Quid igitur, inquit, eos responsuros putas?

Tum Quintus: Est plane, Piso, ut dicis, inquit. Hoc sic expositum dissimile est superiori. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Sed quia studebat laudi et dignitati, multum in virtute processerat. Theophrastum tamen adhibeamus ad pleraque, dum modo plus in virtute teneamus, quam ille tenuit, firmitatis et roboris. Ita nemo beato beatior. Poterat autem inpune; Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Ex quo intellegitur officium medium quiddam esse, quod neque in bonis ponatur neque in contrariis.

Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Ex rebus enim timiditas, non ex vocabulis nascitur. Quae duo sunt, unum facit. Cur igitur easdem res, inquam, Peripateticis dicentibus verbum nullum est, quod non intellegatur? Bork

Bork Equidem etiam Epicurum, in physicis quidem, Democriteum puto. Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers? Immo istud quidem, inquam, quo loco quidque, nisi iniquum postulo, arbitratu meo. Itaque haec cum illis est dissensio, cum Peripateticis nulla sane. Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo.

Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Non ego tecum iam ita iocabor, ut isdem his de rebus, cum L. Itaque vides, quo modo loquantur, nova verba fingunt, deserunt usitata. Quare obscurentur etiam haec, quae secundum naturam esse dicimus, in vita beata; Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Transfer idem ad modestiam vel temperantiam, quae est moderatio cupiditatum rationi oboediens.