Atqui, inquam, Cato, si istud optinueris, traducas me ad te totum licebit. Et certamen honestum et disputatio splendida! omnis est enim de virtutis dignitate contentio. Sed ad bona praeterita redeamus. Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia? Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. Quid est enim aliud esse versutum? Aperiendum est igitur, quid sit voluptas; At iste non dolendi status non vocatur voluptas. Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum.

Ex rebus enim timiditas, non ex vocabulis nascitur. Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit; Aufert enim sensus actionemque tollit omnem. Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt. Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Nos paucis ad haec additis finem faciamus aliquando;

Eodem modo is enim tibi nemo dabit, quod, expetendum sit, id esse laudabile. Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Non est igitur summum malum dolor. Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Quid enim est a Chrysippo praetermissum in Stoicis? Ergo in gubernando nihil, in officio plurimum interest, quo in genere peccetur. Itaque dicunt nec dubitant: mihi sic usus est, tibi ut opus est facto, fac. Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem.

Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo; Mihi enim erit isdem istis fortasse iam utendum. Eodem modo is enim tibi nemo dabit, quod, expetendum sit, id esse laudabile. Nunc de hominis summo bono quaeritur;

Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus. Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Etenim semper illud extra est, quod arte comprehenditur. Eodem modo is

enim tibi nemo dabit, quod, expetendum sit, id esse laudabile. Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum. Age, inquies, ista parva sunt. Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sin kakan malitiam dixisses, ad aliud nos unum certum vitium consuetudo Latina traduceret. Graece donan, Latine voluptatem vocant. Nam de summo mox, ut dixi, videbimus et ad id explicandum disputationem omnem conferemus. Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis. Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Duo Reges: constructio interrete. Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. Rationis enim perfectio est virtus; Quod autem principium officii quaerunt, melius quam Pyrrho;

Maximus dolor, inquit, brevis est. Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Quis enim potest ea, quae probabilia videantur ei, non probare? In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret. Atqui haec patefactio quasi rerum opertarum, cum quid quidque sit aperitur, definitio est. Ita fit beatae vitae domina fortuna, quam Epicurus ait exiguam intervenire sapienti. Consequatur summas voluptates non modo parvo, sed per me nihilo, si potest; Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc.

Iam quae corporis sunt, ea nec auctoritatem cum animi partibus, comparandam et cognitionem habent faciliorem. Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum. Videsne, ut haec concinant? Nihil minus, contraque illa hereditate dives ob eamque rem laetus. Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Quorum sine causa fieri nihil putandum est.

Philosophi autem in suis lectulis plerumque

moriuntur. Dici enim nihil potest verius. Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Quodsi vultum tibi, si incessum fingeres, quo gravior viderere, non esses tui similis; Summus dolor plures dies manere non potest? Et non ex maxima parte de tota iudicabis?

Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere? An dubium est, quin virtus ita maximam partem optineat in rebus humanis, ut reliquas obruat? Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus. An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse? Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt; Hos contra singulos dici est melius. Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Cur fortior sit, si illud, quod tute concedis, asperum et vix ferendum putabit?