Sed ad rem redeamus; Dicimus aliquem hilare vivere; Nam ante Aristippus, et ille melius. His singulis copiose responderi solet, sed quae perspicua sunt longa esse non debent. Id est enim, de quo quaerimus. Quoniam, si dis placet, ab Epicuro loqui discimus. A primo, ut opinor, animantium ortu petitur origo summi boni. Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Iubet igitur nos Pythius Apollo noscere nosmet ipsos. Quod autem principium officii quaerunt, melius quam Pyrrho; Bork Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Duo Reges: constructio interrete. Facillimum id quidem est, inquam. Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit.

Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit. Videamus igitur sententias eorum, tum ad verba redeamus. Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint; Prodest, inquit, mihi eo esse animo. In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret.

Atque ab his initiis profecti omnium virtutum et originem et progressionem persecuti sunt. Superiores tres erant, quae esse possent, quarum est una sola defensa, eaque vehementer. Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Negat esse eam, inquit, propter se expetendam.

Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat; Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides. Ergo in gubernando nihil, in officio plurimum interest, quo in genere peccetur. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Primum quid tu dicis breve? Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim.

Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis.

Quo modo? Piso igitur hoc modo, vir optimus tuique, ut scis, amantissimus. Bonum valitudo: miser morbus. Sint modo partes vitae beatae. Sine ea igitur iucunde negat posse se vivere? Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. Sine ea igitur iucunde negat posse se vivere?

Vide igitur ne non debeas verbis nostris uti, sententiis tuis. Quod praeceptum quia maius erat, quam ut ab homine videretur, idcirco assignatum est deo. Num igitur eum postea censes anxio animo aut sollicito fuisse? Omnium enim rerum principia parva sunt, sed suis progressionibus usa augentur nec sine causa; Legimus tamen Diogenem, Antipatrum, Mnesarchum, Panaetium, multos alios in primisque familiarem nostrum Posidonium. Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet. Tertium autem omnibus aut maximis rebus iis, quae secundum naturam sint, fruentem vivere.

Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum? Quis Pullum Numitorium Fregellanum, proditorem, quamquam rei publicae nostrae profuit, non odit? Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Est, ut dicis, inquit; Incommoda autem et commoda-ita enim estmata et dustmata appello-communia esse voluerunt, paria noluerunt.

Quis istud, quaeso, nesciebat? Ita similis erit ei finis boni, atque antea fuerat, neque idem tamen; De quibus cupio scire quid sentias. Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Quid sequatur, quid repugnet, vident. Item de contrariis, a quibus ad genera formasque generum venerunt. Nam nec vir bonus ac iustus haberi debet qui, ne malum habeat, abstinet se ab iniuria.

Sed tamen enitar et, si minus multa mihi occurrent, non fugiam ista popularia. Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali.

Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Quis, quaeso, illum negat et bonum virum et comem et humanum fuisse?