An est aliquid, quod te sua sponte delectet? Cyrenaici quidem non recusant; Ex rebus enim timiditas, non ex vocabulis nascitur. Possumusne ergo in vita summum bonum dicere, cum id ne in cena quidem posse videamur? Minime vero probatur huic disciplinae, de qua loquor, aut iustitiam aut amicitiam propter utilitates adscisci aut probari. An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse? Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Quis istud, quaeso, nesciebat?

Hoc non est positum in nostra actione. Cur id non ita fit? Respondeat totidem verbis. Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus. Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. Quis Aristidem non mortuum diligit?

Res enim fortasse verae, certe graves, non ita tractantur, ut debent, sed aliquanto minutius. Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Inscite autem medicinae et gubernationis ultimum cum ultimo sapientiae comparatur. Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Tibi hoc incredibile, quod beatissimum. Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas?

Ita similis erit ei finis boni, atque antea fuerat, neque idem tamen; Si qua in iis corrigere voluit, deteriora fecit. Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P. Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur? Duo enim genera quae erant, fecit tria. Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis. Videamus animi

partes, quarum est conspectus illustrior;

Sic igitur in homine perfectio ista in eo potissimum, quod est optimum, id est in virtute, laudatur. Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Nos commodius agimus. Zenonis est, inquam, hoc Stoici. Octavio fuit, cum illam severitatem in eo filio adhibuit, quem in adoptionem D. Sed nunc, quod agimus; Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Non risu potius quam oratione eiciendum?

Cur ipse Pythagoras et Aegyptum lustravit et Persarum magos adiit? An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit? Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. Quia, si mala sunt, is, qui erit in iis, beatus non erit. Consequatur summas voluptates non modo parvo, sed per me nihilo, si potest; Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles?

Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. At iam decimum annum in spelunca iacet. Ratio quidem vestra sic cogit. Quis enim redargueret? Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Post enim Chrysippum eum non sane est disputatum. Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint. Aut unde est hoc contritum vetustate proverbium: quicum in tenebris?

Ergo instituto veterum, quo etiam Stoici utuntur, hinc capiamus exordium. Et nemo nimium beatus est; Piso igitur hoc modo, vir optimus tuique, ut scis, amantissimus. Nam bonum ex quo appellatum sit, nescio, praepositum ex eo credo, quod praeponatur aliis. Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Luxuriam non reprehendit, modo sit vacua infinita cupiditate et timore.

Positum est a nostris in iis esse rebus, quae secundum naturam essent, non dolere; Iam doloris medicamenta illa Epicurea tamquam de narthecio proment: Si

gravis, brevis; Immo istud quidem, inquam, quo loco quidque, nisi iniquum postulo, arbitratu meo. Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio. Nam memini etiam quae nolo, oblivisci non possum quae volo. Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Commoda autem et incommoda in eo genere sunt, quae praeposita et reiecta diximus; Duo Reges: constructio interrete. Homines optimi non intellegunt totam rationem everti, si ita res se habeat. Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia. Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt. Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet. Minime vero, inquit ille, consentit. Si autem id non concedatur, non continuo vita beata tollitur. Est, ut dicis, inquam. Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur.