Audeo dicere, inquit. Illud non continuo, ut aeque incontentae. Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo; Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. Quonam modo? Quis est, qui non oderit libidinosam, protervam adolescentiam?

Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Cetera illa adhibebat, quibus demptis negat se Epicurus intellegere quid sit bonum. Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur. Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur.

At Zeno eum non beatum modo, sed etiam divitem dicere ausus est. Quod cum accidisset ut alter alterum necopinato videremus, surrexit statim. Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Si autem id non concedatur, non continuo vita beata tollitur. An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? Ut optime, secundum naturam affectum esse possit.

Nos quidem Virtutes sic natae sumus, ut tibi serviremus, aliud negotii nihil habemus. Ita graviter et severe voluptatem secrevit a bono. Quantam rem agas, ut Circeis qui habitet totum hunc mundum suum municipium esse existimet? Ad eos igitur converte te, quaeso. Invidiosum nomen est, infame, suspectum. Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn.

Laelius clamores sofòw ille so lebat Edere compellans gumias ex ordine nostros. Octavio fuit, cum illam severitatem in eo filio adhibuit, quem in adoptionem D.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest. Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Idque testamento cavebit is, qui nobis quasi oraculum ediderit nihil post mortem ad nos pertinere? Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. Res enim se praeclare habebat, et quidem in utraque parte. Sed quid minus

probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum? Duo Reges: constructio interrete. De quibus etsi a Chrysippo maxime est elaboratum, tamen a Zenone minus multo quam ab antiquis;

Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem; Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; Quid, quod res alia tota est? At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium. Quamquam id quidem, infinitum est in hac urbe; In qua si nihil est praeter rationem, sit in una virtute finis bonorum; Et certamen honestum et disputatio splendida! omnis est enim de virtutis dignitate contentio. A villa enim, credo, et: Si ibi te esse scissem, ad te ipse venissem. Quam nemo umquam voluptatem appellavit, appellat; Quis istud possit, inquit, negare? Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio.

Nam bonum ex quo appellatum sit, nescio, praepositum ex eo credo, quod praeponatur aliis. Equidem, sed audistine modo de Carneade? Nisi autem rerum natura perspecta erit, nullo modo poterimus sensuum iudicia defendere. Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. Avaritiamne minuis? Quae iam oratio non a philosopho aliquo, sed a censore opprimenda est. Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere. Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod.

Cui Tubuli nomen odio non est? Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Quae si potest singula consolando levare, universa quo modo sustinebit? Pudebit te, inquam, illius tabulae, quam Cleanthes sane commode verbis depingere solebat. Magna laus. Hunc vos beatum;

Bork Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Verum tamen cum

de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt; Ipse Epicurus fortasse redderet, ut Sextus Peducaeus, Sex. Occultum facinus esse potuerit, gaudebit; Graece donan, Latine voluptatem vocant. Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus. Conclusum est enim contra Cyrenaicos satis acute, nihil ad Epicurum. Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas.