Semper enim ex eo, quod maximas partes continet latissimeque funditur, tota res appellatur. Nam, ut saepe iam dixi, in infirma aetate inbecillaque mente vis naturae quasi per caliginem cernitur; Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit; Sin dicit obscurari quaedam nec apparere, quia valde parva sint, nos quoque concedimus; Itaque vides, quo modo loquantur, nova verba fingunt, deserunt usitata. Ergo infelix una molestia, fellx rursus, cum is ipse anulus in praecordiis piscis inventus est? Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Beatum, inquit. Quod autem principium officii quaerunt, melius quam Pyrrho; Addidisti ad extremum etiam indoctum fuisse.

Sit enim idem caecus, debilis. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Iam doloris medicamenta illa Epicurea tamquam de narthecio proment: Si gravis, brevis; Qui potest igitur habitare in beata vita summi mali metus? Quamquam non negatis nos intellegere quid sit voluptas, sed quid ille dicat. Verum hoc idem saepe faciamus.

Ut in voluptate sit, qui epuletur, in dolore, qui torqueatur. Tum mihi Piso: Quid ergo? Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Sine ea igitur iucunde negat posse se vivere? Cuius similitudine perspecta in formarum specie ac dignitate transitum est ad honestatem dictorum atque factorum.

Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis. Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Itaque vides, quo modo loquantur, nova verba fingunt, deserunt usitata. Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Aufert enim sensus actionemque tollit omnem.

Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae. Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare? Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius? Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Longum est enim ad omnia respondere, quae a te dicta sunt. Numquam hoc

ita defendit Epicurus neque Metrodorus aut quisquam eorum, qui aut saperet aliquid aut ista didicisset. Bork Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc? Atque ut ceteri dicere existimantur melius quam facere, sic hi mihi videntur facere melius quam dicere. Nos vero, inquit ille; Illi enim inter se dissentiunt. Non igitur bene. Duo Reges: constructio interrete. Quae quidem sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes; Respondeat totidem verbis.

Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi; Tum Quintus: Est plane, Piso, ut dicis, inquit. Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam. Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem. Nosti, credo, illud: Nemo pius est, qui pietatem-; Idemne potest esse dies saepius, qui semel fuit? Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? Eodem modo is enim tibi nemo dabit, quod, expetendum sit, id esse laudabile. Rationis enim perfectio est virtus; A primo, ut opinor, animantium ortu petitur origo summi boni.

Nam illud quidem adduci vix possum, ut ea, quae senserit ille, tibi non vera videantur. Restant Stoici, qui cum a Peripateticis et Academicis omnia transtulissent, nominibus aliis easdem res secuti sunt. Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt. Si de re disceptari oportet, nulla mihi tecum, Cato, potest esse dissensio. Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis;

Quid sequatur, quid repugnet, vident. Nescio quo modo praetervolavit oratio.

Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Iam illud quale tandem est, bona praeterita non effluere sapienti, mala meminisse non oportere? Illa

enim, quae prosunt aut quae nocent, aut bona sunt aut mala, quae sint paria necesse est. Hoc non est positum in nostra actione. Nam de isto magna dissensio est. Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Ita est quoddam commune officium sapientis et insipientis, ex quo efficitur versari in iis, quae media dicamus. Illud quaero, quid ei, qui in voluptate summum bonum ponat, consentaneum sit dicere.