Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius? Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. Collige omnia, quae soletis: Praesidium amicorum. Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio.

De ingenio eius in his disputationibus, non de moribus quaeritur. Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam. Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Itaque rursus eadem ratione, qua sum paulo ante usus, haerebitis. Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt. Nos quidem Virtutes sic natae sumus, ut tibi serviremus, aliud negotii nihil habemus. Tum mihi Piso: Quid ergo? Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas.

Qui potest igitur habitare in beata vita summi mali metus? Quod cum accidisset ut alter alterum necopinato videremus, surrexit statim. Quid, si reviviscant Platonis illi et deinceps qui eorum auditores fuerunt, et tecum ita loquantur? At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia? Explanetur igitur.

Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? Non risu potius quam oratione eiciendum? Bonum negas esse divitias, praeposìtum esse dicis? Ita prorsus, inquam; Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Efficiens dici potest. Bonum liberi: misera orbitas. Tollitur beneficium, tollitur gratia, quae sunt vincla concordiae. Quorum altera prosunt, nocent altera. Duo Reges: constructio interrete. Quis negat? Quid censes in Latino fore?

Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Facit igitur Lucius noster prudenter, qui audire de summo bono potissimum velit; Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Quare hoc videndum est, possitne nobis hoc ratio

philosophorum dare. Itaque mihi non satis videmini considerare quod iter sit naturae quaeque progressio.

Nam ista vestra: Si gravis, brevis; Eodem modo is enim tibi nemo dabit, quod, expetendum sit, id esse laudabile. Atque ab his initiis profecti omnium virtutum et originem et progressionem persecuti sunt. Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere. Occultum facinus esse potuerit, gaudebit; Atqui haec patefactio quasi rerum opertarum, cum quid quidque sit aperitur, definitio est. Num igitur eum postea censes anxio animo aut sollicito fuisse? Cum autem venissemus in Academiae non sine causa nobilitata spatia, solitudo erat ea, quam volueramus.

Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Ergo opifex plus sibi proponet ad formarum quam civis excellens ad factorum pulchritudinem? Quid, quod res alia tota est? Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam. Pungunt quasi aculeis interrogatiunculis angustis, quibus etiam qui assentiuntur nihil commutantur animo et idem abeunt, qui venerant.

Est, ut dicis, inquit; Est, ut dicis, inquit; Rapior illuc, revocat autem Antiochus, nec est praeterea, quem audiamus. At iam decimum annum in spelunca iacet. Nunc de hominis summo bono quaeritur; Gloriosa ostentatio in constituendo summo bono.

Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Qua igitur re ab deo vincitur, si aeternitate non vincitur? Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Ergo, inquit, tibi Q. Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere. Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis?