Nam diligi et carum esse iucundum est propterea, quia tutiorem vitam et voluptatem pleniorem efficit. Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi; Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. De illis, cum volemus. Nam neque virtute retinetur ille in vita, nec iis, qui sine virtute sunt, mors est oppetenda.

Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Tum mihi Piso: Quid ergo? Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Ne discipulum abducam, times.

Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. Si enim ad populum me vocas, eum. Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Minime vero istorum quidem, inquit. Cur deinde Metrodori liberos commendas? Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest. Aut haec tibi, Torquate, sunt vituperanda aut patrocinium voluptatis repudiandum.

At, illa, ut vobis placet, partem quandam tuetur, reliquam deserit. Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Tum Quintus: Est plane, Piso, ut dicis, inquit. Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Quis enim potest ea, quae probabilia videantur ei, non probare? Et nemo nimium beatus est;

Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem. Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres. At enim hic etiam dolore. Consequens enim est et post oritur, ut dixi. Sed ego in hoc resisto;

Tuo vero id quidem, inquam, arbitratu. Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos. Sed finge non solum callidum eum, qui aliquid improbe faciat, verum etiam praepotentem, ut M. Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione

quadam distinguitur. Sed emolumenta communia esse dicuntur, recte autem facta et peccata non habentur communia. Ea, quae dialectici nunc tradunt et docent, nonne ab illis instituta sunt aut inventa sunt? Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. At iste non dolendi status non vocatur voluptas. Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Ergo instituto veterum, quo etiam Stoici utuntur, hinc capiamus exordium. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Solum praeterea formosum, solum liberum, solum civem, stultost;

Duo Reges: constructio interrete. Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Pollicetur certe. Hoc mihi cum tuo fratre convenit. Avaritiamne minuis? Hoc ne statuam quidem dicturam pater aiebat, si loqui posset.

Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Et quod est munus, quod opus sapientiae? Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Theophrastus mediocriterne delectat, cum tractat locos ab Aristotele ante tractatos? A quibus propter discendi cupiditatem videmus ultimas terras esse peragratas. Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Inscite autem medicinae et gubernationis ultimum cum ultimo sapientiae comparatur.

Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere. Vide ne ista sint Manliana vestra aut maiora etiam, si imperes quod facere non possim. Immo videri fortasse. Satis est ad hoc responsum. Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Longum est enim ad omnia respondere, quae a te dicta sunt. Haec

mihi videtur delicatior, ut ita dicam, molliorque ratio, quam virtutis vis gravitasque postulat. Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Nonne igitur tibi videntur, inquit, mala? At Zeno eum non beatum modo, sed etiam divitem dicere ausus est. Non enim iam stirpis bonum quaeret, sed animalis.