Ut id aliis narrare gestiant? Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. In motu et in statu corporis nihil inest, quod animadvertendum esse ipsa natura iudicet?

Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt. Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta. Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. Legimus tamen Diogenem, Antipatrum, Mnesarchum, Panaetium, multos alios in primisque familiarem nostrum Posidonium. Sapiens autem semper beatus est et est aliquando in dolore; Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas. Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius.

Immo alio genere; Eodem modo is enim tibi nemo dabit, quod, expetendum sit, id esse laudabile. Si alia sentit, inquam, alia loquitur, numquam intellegam quid sentiat; Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Quibusnam praeteritis? Quid enim necesse est, tamquam meretricem in matronarum coetum, sic voluptatem in virtutum concilium adducere? Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam. Ille enim occurrentia nescio quae comminiscebatur; At ego quem huic anteponam non audeo dicere; Verum hoc loco sumo verbis his eandem certe vim voluptatis Epicurum nosse quam ceteros.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quem si tenueris, non modo meum Ciceronem, sed etiam me ipsum abducas licebit. Aliud igitur esse censet gaudere, aliud non dolere. Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit. Quae si potest singula consolando levare, universa quo modo sustinebit? Servari

enim iustitia nisi a forti viro, nisi a sapiente non potest. Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit; Duo Reges: constructio interrete. Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur. Cyrenaici quidem non recusant;

Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit. Sed mehercule pergrata mihi oratio tua. Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. Quae fere omnia appellantur uno ingenii nomine, easque virtutes qui habent, ingeniosi vocantur. Illi enim inter se dissentiunt. Antiquorum autem sententiam Antiochus noster mihi videtur persequi diligentissime, quam eandem Aristoteli fuisse et Polemonis docet. Ut non sine causa ex iis memoriae ducta sit disciplina. Beatus sibi videtur esse moriens. Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem. Invidiosum nomen est, infame, suspectum. At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit;

Quid censes in Latino fore? Quo studio Aristophanem putamus aetatem in litteris duxisse? Haec igitur Epicuri non probo, inquam. Non risu potius quam oratione eiciendum? Qua igitur re ab deo vincitur, si aeternitate non vincitur? An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit? Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest.

Non potes, nisi retexueris illa. Inde igitur, inquit, ordiendum est. Quae animi affectio suum cuique tribuens atque hanc, quam dico. At hoc in eo M. Quare, quoniam de primis naturae commodis satis dietum est nunc de maioribus consequentibusque videamus.

Cur haec eadem Democritus? Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum? An, partus ancillae sitne in fructu habendus, disseretur inter principes civitatis, P. Duo enim genera quae erant, fecit tria. Quos nisi

redarguimus, omnis virtus, omne decus, omnis vera laus deserenda est. Nihil acciderat ei, quod nollet, nisi quod anulum, quo delectabatur, in mari abiecerat. At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia?

Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Num igitur eum postea censes anxio animo aut sollicito fuisse? Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Quod totum contra est. Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Rationis enim perfectio est virtus; Eadem nunc mea adversum te oratio est. Graece donan, Latine voluptatem vocant.

Quid dubitas igitur mutare principia naturae? Sed tamen omne, quod de re bona dilucide dicitur, mihi praeclare dici videtur. Tollitur beneficium, tollitur gratia, quae sunt vincla concordiae. Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Nam memini etiam quae nolo, oblivisci non possum quae volo. Contemnit enim disserendi elegantiam, confuse loquitur.