Sin te auctoritas commovebat, nobisne omnibus et Platoni ipsi nescio quem illum anteponebas? Progredientibus autem aetatibus sensim tardeve potius quasi nosmet ipsos cognoscimus. Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt. Ergo, inquit, tibi Q. Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi; Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Nemo igitur esse beatus potest. Mihi enim satis est, ipsis non satis.

Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur. Praeclare enim Plato: Beatum, cui etiam in senectute contigerit, ut sapientiam verasque opiniones assequi possit. Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus. Eiuro, inquit adridens, iniquum, hac quidem de re;

Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt. Sed potestne rerum maior esse dissensio? Si est nihil nisi corpus, summa erunt illa: valitudo, vacuitas doloris, pulchritudo, cetera. Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster?

Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Semovenda est igitur voluptas, non solum ut recta sequamini, sed etiam ut loqui deceat frugaliter. Eadem nunc mea adversum te oratio est. Qui enim existimabit posse se miserum esse beatus non erit. Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Falli igitur possumus. Res enim se praeclare habebat, et quidem in utraque parte. Sedulo, inquam, faciam. Illi enim inter se dissentiunt. Vulgo enim dicitur: Iucundi acti labores, nec male Euripidesconcludam, si potero, Latine;

Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Verum hoc idem saepe faciamus. Experiamur igitur, inquit, etsi habet haec Stoicorum ratio difficilius quiddam et obscurius. Sumenda potius quam expetenda.

Ratio quidem vestra sic cogit. Urgent tamen et nihil remittunt. Efficiens dici potest. Earum etiam rerum, quas terra gignit, educatio quaedam et

perfectio est non dissimilis animantium. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? A primo, ut opinor, animantium ortu petitur origo summi boni. Summus dolor plures dies manere non potest? Quid affers, cur Thorius, cur Caius Postumius, cur omnium horum magister, Orata, non iucundissime vixerit?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Mihi quidem Homerus huius modi quiddam vidisse videatur in iis, quae de Sirenum cantibus finxerit. An eiusdem modi? Nam si +omnino nos+ neglegemus, in Aristonea vitia incidemus et peccata obliviscemurque quae virtuti ipsi principia dederimus; At negat Epicurus-hoc enim vestrum lumen estquemquam, qui honeste non vivat, iucunde posse vivere. Sumenda potius quam expetenda. Duo Reges: constructio interrete. Quare hoc videndum est, possitne nobis hoc ratio philosophorum dare. Quid, si non sensus modo ei sit datus, verum etiam animus hominis? Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Nisi autem rerum natura perspecta erit, nullo modo poterimus sensuum iudicia defendere.

Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Quid ergo attinet dicere: Nihil haberem, quod reprehenderem, si finitas cupiditates haberent? Ut id aliis narrare gestiant? Alterum significari idem, ut si diceretur, officia media omnia aut pleraque servantem vivere. An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. Urgent tamen et nihil remittunt. Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis;

Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum. Quid loquor de nobis, qui ad laudem et ad decus nati, suscepti, instituti sumus? Ista ipsa, quae tu breviter: regem, dictatorem, divitem solum esse sapientem, a te quidem apte ac rotunde; Id quaeris, inquam, in quo, utrum respondero, verses te huc atque illuc necesse est. Modo etiam paulum ad dexteram de via declinavi, ut ad Pericli sepulcrum accederem. Isto modo, ne si avia quidem eius nata non esset. Nos quidem Virtutes

sic natae sumus, ut tibi serviremus, aliud negotii nihil habemus. Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur. Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat.

Verum hoc idem saepe faciamus. Quae contraria sunt his, malane? Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint. Non igitur bene. Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Intrandum est igitur in rerum naturam et penitus quid ea postulet pervidendum;