Ut id aliis narrare gestiant? Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M. Ita fit cum gravior, tum etiam splendidior oratio. Pollicetur certe. Nam adhuc, meo fortasse vitio, quid ego quaeram non perspicis.

Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Ut scias me intellegere, primum idem esse dico voluptatem, quod ille don. Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia. Stoici autem, quod finem bonorum in una virtute ponunt, similes sunt illorum; Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Quid est igitur, inquit, quod requiras?

Videsne quam sit magna dissensio? At, illa, ut vobis placet, partem quandam tuetur, reliquam deserit. Terram, mihi crede, ea lanx et maria deprimet. Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Sequitur disserendi ratio cognitioque naturae; Itaque in rebus minime obscuris non multus est apud eos disserendi labor. Apud imperitos tum illa dicta sunt, aliquid etiam coronae datum; Quae cum dixisset, finem ille.

Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres. Quos nisi redarguimus, omnis virtus, omne decus, omnis vera laus deserenda est. De ingenio eius in his disputationibus, non de moribus quaeritur. Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Id est enim, de quo quaerimus. Zenonis est, inquam, hoc Stoici.

Eodem modo is enim tibi nemo dabit, quod, expetendum sit, id esse laudabile. Deque his rebus satis multa in nostris de re publica libris sunt dicta a Laelio. Quod vestri non item. Quos nisi redarguimus, omnis virtus, omne decus, omnis vera laus deserenda est. Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti. Aliud igitur esse censet gaudere, aliud non dolere. Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Dat enim intervalla et relaxat. Octavio fuit, cum illam severitatem in eo filio adhibuit, quem in adoptionem D. Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Duo Reges: constructio interrete. Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. Non quaero, quid dicat, sed quid convenienter possit rationi et sententiae suae dicere.

Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi.

Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Ne discipulum abducam, times. Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat.

Neque enim civitas in seditione beata esse potest nec in discordia dominorum domus; Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Verum hoc idem saepe faciamus. Si ista mala sunt, in quae potest incidere sapiens, sapientem esse non esse ad beate vivendum satis.

Dempta enim aeternitate nihilo beatior Iuppiter quam Epicurus; Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Me igitur ipsum ames oportet, non mea, si veri amici futuri sumus. Sed venio ad inconstantiae crimen, ne saepius dicas me aberrare; Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur.