Quod vestri non item. Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. Quis est enim, in quo sit cupiditas, quin recte cupidus dici possit? Vidit Homerus probari fabulam non posse, si cantiunculis tantus irretitus vir teneretur; Dat enim intervalla et relaxat. Profectus in exilium Tubulus statim nec respondere ausus; Sine ea igitur iucunde negat posse se vivere? At modo dixeras nihil in istis rebus esse, quod interesset. Nam bonum ex quo appellatum sit, nescio, praepositum ex eo credo, quod praeponatur aliis. Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Nobis Heracleotes ille Dionysius flagitiose descivisse videtur a Stoicis propter oculorum dolorem. An hoc usque quaque, aliter in vita?

Nullum inveniri verbum potest quod magis idem declaret Latine, quod Graece, quam declarat voluptas. Si de re disceptari oportet, nulla mihi tecum, Cato, potest esse dissensio. At enim sequor utilitatem. Cur id non ita fit?

Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Verum esto: verbum ipsum voluptatis non habet dignitatem, nec nos fortasse intellegimus. Isto modo, ne si avia quidem eius nata non esset. Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. Sit enim idem caecus, debilis. Sed tamen omne, quod de re bona dilucide dicitur, mihi praeclare dici videtur. Inquit, respondet: Quia, nisi quod honestum est, nullum est aliud bonum! Non quaero iam verumne sit; Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Etsi qui potest intellegi aut cogitari esse aliquod animal, quod se oderit?

Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Non est igitur summum malum dolor. Neminem videbis ita laudatum, ut artifex callidus comparandarum voluptatum diceretur. Bork Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis?

Quorum altera prosunt, nocent altera.

Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet. Certe non potest. Ut aliquid scire se gaudeant? Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. Quod quidem iam fit etiam in Academia. Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Suo genere perveniant ad extremum;

Bonum negas esse divitias, praeposìtum esse dicis? At enim hic etiam dolore.

Satisne ergo pudori consulat, si quis sine teste libidini pareat? Quod quidem iam fit etiam in Academia. Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Quem ad modum quis ambulet, sedeat, qui ductus oris, qui vultus in quoque sit?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Profectus in exilium Tubulus statim nec respondere ausus; Aut haec tibi, Torquate, sunt vituperanda aut patrocinium voluptatis repudiandum. In schola desinis. Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P. Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Sed plane dicit quod intellegit. Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. Duo Reges: constructio interrete. Inde igitur, inquit, ordiendum est. Sed haec omittamus;

Ego vero isti, inquam, permitto. Atque ab his initiis profecti omnium virtutum et originem et progressionem persecuti sunt. At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia? Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia nihil interesse. Licet hic rursus ea commemores, quae optimis verbis ab Epicuro de laude amicitiae dicta sunt. Eadem nunc mea adversum te oratio est. Numquam facies.

Mihi enim erit isdem istis fortasse iam utendum. At iam decimum annum in spelunca iacet. Theophrastus mediocriterne delectat, cum tractat locos ab Aristotele ante tractatos? Experiamur igitur,

inquit, etsi habet haec Stoicorum ratio difficilius quiddam et obscurius. Atque ab his initiis profecti omnium virtutum et originem et progressionem persecuti sunt. Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. Nullus est igitur cuiusquam dies natalis. Is ita vivebat, ut nulla tam exquisita posset inveniri voluptas, qua non abundaret. Ac tamen hic mallet non dolere.