Summus dolor plures dies manere non potest? Restinguet citius, si ardentem acceperit. Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers? Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Nulla erit controversia. An hoc usque quaque, aliter in vita? Prodest, inquit, mihi eo esse animo. Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Hoc non est positum in nostra actione.

Quae sunt igitur communia vobis cum antiquis, iis sic utamur quasi concessis; Sed nonne merninisti licere mihi ista probare, quae sunt a te dicta? Heri, inquam, ludis commissis ex urbe profectus veni ad vesperum. Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint; Qualem igitur hominem natura inchoavit?

Nemo igitur esse beatus potest. Nam si beatus umquam fuisset, beatam vitam usque ad illum a Cyro extructum rogum pertulisset. Sic consequentibus vestris sublatis prima tolluntur. Idem etiam dolorem saepe perpetiuntur, ne, si id non faciant, incidant in maiorem. Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Ita redarguitur ipse a sese, convincunturque scripta eius probitate ipsius ac moribus. Iubet igitur nos Pythius Apollo noscere nosmet ipsos. An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod.

Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. An haec ab eo non dicuntur? Sed ad bona praeterita redeamus. Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia. Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. Fortemne possumus dicere eundem illum Torquatum? Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse debilitari dolore, frangi, succumbere. De malis autem et bonis ab iis animalibus, quae nondum depravata sint, ait optime iudicari.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quare ad ea primum, si videtur; An potest cupiditas finiri? In schola desinis. Zenonis est, inquam, hoc Stoici. Duo Reges: constructio

interrete. Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; Immo istud quidem, inquam, quo loco quidque, nisi iniquum postulo, arbitratu meo.

Ut in voluptate sit, qui epuletur, in dolore, qui torqueatur. Quis enim redargueret? Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Id quaeris, inquam, in quo, utrum respondero, verses te huc atque illuc necesse est. Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate. Mihi enim satis est, ipsis non satis. Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt. Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Atque ab his initiis profecti omnium virtutum et originem et progressionem persecuti sunt.

Quacumque enim ingredimur, in aliqua historia vestigium ponimus. Nos quidem Virtutes sic natae sumus, ut tibi serviremus, aliud negotii nihil habemus. Nihil enim hoc differt. Ut non sine causa ex iis memoriae ducta sit disciplina.

Iam in altera philosophiae parte. Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. Mene ergo et Triarium dignos existimas, apud quos turpiter loquare? Haec dicuntur fortasse ieiunius; Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. Quamquam in hac divisione rem ipsam prorsus probo, elegantiam desidero. Ita redarguitur ipse a sese, convincunturque scripta eius probitate ipsius ac moribus. Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere? Saepe ab Aristotele, a Theophrasto mirabiliter est laudata per se ipsa rerum scientia; At modo dixeras nihil in istis rebus esse, quod interesset. Quid, quod res alia tota est? Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem;

Ita ne hoc quidem modo paria peccata sunt. His singulis copiose responderi solet, sed quae perspicua sunt longa esse non debent. Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Quae duo sunt, unum facit. Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas.

Itaque a sapientia praecipitur se ipsam, si usus sit, sapiens ut relinquat. Quamquam in hac divisione rem ipsam prorsus probo, elegantiam desidero. Nunc vides, quid faciat. Itaque haec cum illis est dissensio, cum Peripateticis nulla sane. Et certamen honestum et disputatio splendida! omnis est enim de virtutis dignitate contentio. Sed mehercule pergrata mihi oratio tua. Ex quo illud efficitur, qui bene cenent omnis libenter cenare, qui libenter, non continuo bene. An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia?