Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; Est, ut dicis, inquam. Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum? Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint. Verum esto: verbum ipsum voluptatis non habet dignitatem, nec nos fortasse intellegimus. Duo Reges: constructio interrete. Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides. Invidiosum nomen est, infame, suspectum. Ut aliquid scire se gaudeant? Causa autem fuit huc veniendi ut quosdam hinc libros promerem.

Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. Sin autem eos non probabat, quid attinuit cum iis, quibuscum re concinebat, verbis discrepare? Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum. Bork Etenim semper illud extra est, quod arte comprehenditur. Sed quae tandem ista ratio est? Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint;

Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium. Summus dolor plures dies manere non potest? Refert tamen, quo modo. Quaerimus enim finem bonorum. Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet.

Etenim semper illud extra est, quod arte comprehenditur. Quid affers, cur Thorius, cur Caius Postumius, cur omnium horum magister, Orata, non iucundissime vixerit? Si autem id non concedatur, non continuo vita beata tollitur. Sed nimis multa. Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Quae cum ita sint, effectum est nihil esse malum, quod turpe non sit.

Quae fere omnia appellantur uno ingenii nomine, easque virtutes qui habent, ingeniosi vocantur. Intellegi quidem, ut propter aliam quampiam rem, verbi gratia propter voluptatem, nos amemus; Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit

afferre sententiam. Pisone in eo gymnasio, quod Ptolomaeum vocatur, unaque nobiscum Q. Praeclare hoc quidem. Non igitur bene. Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. Haec dicuntur fortasse ieiunius; Quae autem natura suae primae institutionis oblita est? Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. Sapiens autem semper beatus est et est aliquando in dolore; Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam.

Sed non alienum est, quo facilius vis verbi intellegatur, rationem huius verbi faciendi Zenonis exponere. Sed fac ista esse non inportuna; Restatis igitur vos; Res enim se praeclare habebat, et quidem in utraque parte.

Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. Quid de Platone aut de Democrito loquar? Ergo omni animali illud, quod appetiti positum est in eo, quod naturae est accommodatum. Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus.

Ut necesse sit omnium rerum, quae natura vigeant, similem esse finem, non eundem. Quod quidem iam fit etiam in Academia. Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri. Nam diligi et carum esse iucundum est propterea, quia tutiorem vitam et voluptatem pleniorem efficit. Hic nihil fuit, quod quaereremus. Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Quae quidem vel cum periculo est quaerenda vobis;

Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Ac tamen hic mallet non dolere. Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Non quaero, quid dicat, sed quid convenienter possit rationi et sententiae suae dicere. Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam.

Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. Nos quidem Virtutes sic natae sumus, ut tibi serviremus, aliud negotii nihil habemus. Quam si explicavisset,

non tam haesitaret. Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Facit igitur Lucius noster prudenter, qui audire de summo bono potissimum velit; Quis istud possit, inquit, negare? Nec vero intermittunt aut admirationem earum rerum, quae sunt ab antiquis repertae, aut investigationem novarum. Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta.