Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides. Quod, inquit, quamquam voluptatibus quibusdam est saepe iucundius, tamen expetitur propter voluptatem. Quae sunt igitur communia vobis cum antiquis, iis sic utamur quasi concessis; Conferam avum tuum Drusum cum C. Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc? Verum hoc idem saepe faciamus. Profectus in exilium Tubulus statim nec respondere ausus; Animadverti, ínquam, te isto modo paulo ante ponere, et scio ab Antiocho nostro dici sic solere; In quo etsi est magnus, tamen nova pleraque et perpauca de moribus. Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus;

Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Comprehensum, quod cognitum non habet? Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. Sed tamen enitar et, si minus multa mihi occurrent, non fugiam ista popularia.

Ita graviter et severe voluptatem secrevit a bono. Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc? Erat enim Polemonis. De vacuitate doloris eadem sententia erit. Suo genere perveniant ad extremum; Sint ista Graecorum; Graece donan, Latine voluptatem vocant.

Mihi quidem Homerus huius modi quiddam vidisse videatur in iis, quae de Sirenum cantibus finxerit. Poterat autem inpune; Videsne, ut haec concinant? Ita graviter et severe voluptatem secrevit a bono. Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt. Cuius ad naturam apta ratio vera illa et summa lex a philosophis dicitur.

Quod autem ratione actum est, id officium appellamus. Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. Bonum patria: miserum exilium. Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Quis enim est, qui non videat haec esse in natura rerum tria? Aliena dixit in physicis nec ea ipsa, quae tibi probarentur; Dulce amarum, leve asperum, prope longe, stare movere, quadratum rotundum.

Ex rebus enim

timiditas, non ex vocabulis nascitur. Quas enim kakaw Graeci appellant, vitia malo quam malitias nominare. Homines optimi non intellegunt totam rationem everti, si ita res se habeat.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quid enim necesse est, tamquam meretricem in matronarum coetum, sic voluptatem in virtutum concilium adducere? Itaque et vivere vitem et mori dicimus arboremque et novellan et vetulam et vigere et senescere. Hoc enim constituto in philosophia constituta sunt omnia. Quod totum contra est. Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Fortitudinis quaedam praecepta sunt ac paene leges, quae effeminari virum vetant in dolore. Quod quidem iam fit etiam in Academia. Duo Reges: constructio interrete. Cupiditates non Epicuri divisione finiebat, sed sua satietate. Eam tum adesse, cum dolor omnis absit;

Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint; Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Idemne, quod iucunde? Idcirco enim non desideraret, quia, quod dolore caret, id in voluptate est. Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Graecis hoc modicum est: Leonidas, Epaminondas, tres aliqui aut quattuor; Quia voluptatem hanc esse sentiunt omnes, quam sensus accipiens movetur et iucunditate quadam perfunditur. Apparet statim, quae sint officia, quae actiones.

Sit ista in Graecorum levitate perversitas, qui maledictis insectantur eos, a quibus de veritate dissentiunt. Quod si ita sit, cur opera philosophiae sit danda nescio. Hunc vos beatum; Faceres tu quidem, Torquate, haec omnia; Certe non potest. An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. Quod equidem non reprehendo; Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt.

At cum de plurimis eadem dicit, tum certe de maximis. Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non

erat ortus illinc. Sed ego in hoc resisto; Nec enim, dum metuit, iustus est, et certe, si metuere destiterit, non erit; Sed ut iis bonis erigimur, quae expectamus, sic laetamur iis, quae recordamur. An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse? Ac tamen hic mallet non dolere. Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit?