At enim hic etiam dolore. Polycratem Samium felicem appellabant. Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides. At hoc in eo M. Tria genera cupiditatum, naturales et necessariae, naturales et non necessariae, nec naturales nec necessariae. An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit? Maximus dolor, inquit, brevis est. Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Quod cum accidisset ut alter alterum necopinato videremus, surrexit statim.

Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? Vidit Homerus probari fabulam non posse, si cantiunculis tantus irretitus vir teneretur; Satisne ergo pudori consulat, si quis sine teste libidini pareat? Memini vero, inquam; Consequens enim est et post oritur, ut dixi. Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Hosne igitur laudas et hanc eorum, inquam, sententiam sequi nos censes oportere? Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam.

Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. His singulis copiose responderi solet, sed quae perspicua sunt longa esse non debent. Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet. Eaedem res maneant alio modo. Piso igitur hoc modo, vir optimus tuique, ut scis, amantissimus.

Atqui, inquam, Cato, si istud optinueris, traducas me ad te totum licebit. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat? Sed quid sentiat, non videtis. Hic, qui utrumque probat, ambobus debuit uti, sicut facit re, neque tamen dividit verbis. Bonum valitudo: miser morbus. Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto.

Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Cur ipse Pythagoras et Aegyptum lustravit et Persarum magos adiit? Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se

cohaerere. Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? Scisse enim te quis coarguere possit? Neque enim civitas in seditione beata esse potest nec in discordia dominorum domus; Ita similis erit ei finis boni, atque antea fuerat, neque idem tamen; Quamquam id quidem, infinitum est in hac urbe;

Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Duo enim genera quae erant, fecit tria. Quae cum ita sint, effectum est nihil esse malum, quod turpe non sit. Nos cum te, M. Qui potest igitur habitare in beata vita summi mali metus? Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Sed ille, ut dixi, vitiose.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur. Sullae consulatum? Si enim ad populum me vocas, eum. Nullus est igitur cuiusquam dies natalis. Tubulum fuisse, qua illum, cuius is condemnatus est rogatione, P. Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint. Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Duo Reges: constructio interrete.

Occultum facinus esse potuerit, gaudebit; Oratio me istius philosophi non offendit; Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur? Hunc vos beatum; Modo etiam paulum ad dexteram de via declinavi, ut ad Pericli sepulcrum accederem. Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur. Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere.

Quis enim redargueret? Torquatus, is qui consul cum Cn. Perturbationes autem nulla naturae vi commoventur, omniaque ea sunt opiniones ac iudicia levitatis. At, illa, ut vobis placet, partem quandam tuetur, reliquam deserit.

Quid ergo hoc loco intellegit honestum? Sic enim maiores nostri labores non fugiendos tristissimo tamen verbo aerumnas etiam in deo nominaverunt. Qua ex

cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum. Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Qua igitur re ab deo vincitur, si aeternitate non vincitur?