Rapior illuc, revocat autem Antiochus, nec est praeterea, quem audiamus. Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis. Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Collige omnia, quae soletis: Praesidium amicorum. Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Cupiditates non Epicuri divisione finiebat, sed sua satietate. Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere? Stulti autem malorum memoria torquentur, sapientes bona praeterita grata recordatione renovata delectant. Idemne potest esse dies saepius, qui semel fuit? Nam si propter voluptatem, quae est ista laus, quae possit e macello peti?

Semovenda est igitur voluptas, non solum ut recta sequamini, sed etiam ut loqui deceat frugaliter. Hoc loco discipulos quaerere videtur, ut, qui asoti esse velint, philosophi ante fiant. Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Illud non continuo, ut aeque incontentae. Cum salvum esse flentes sui respondissent, rogavit essentne fusi hostes. Faceres tu quidem, Torquate, haec omnia; Nihil minus, contraque illa hereditate dives ob eamque rem laetus. Idem etiam dolorem saepe perpetiuntur, ne, si id non faciant, incidant in maiorem.

Si mala non sunt, iacet omnis ratio Peripateticorum. Venit ad extremum; Quae dici eadem de ceteris virtutibus possunt, quarum omnium fundamenta vos in voluptate tamquam in aqua ponitis. Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Sed quot homines, tot sententiae; Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum? De quibus etsi a Chrysippo maxime est elaboratum, tamen a Zenone minus multo quam ab antiquis;

Satis est tibi in te, satis in legibus, satis in mediocribus amicitiis praesidii. Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius. An dolor longissimus quisque miserrimus, voluptatem non optabiliorem diuturnitas facit? Quid igitur

dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum? Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Nos autem non solum beatae vitae istam esse oblectationem videmus, sed etiam levamentum miseriarum. Materiam vero rerum et copiam apud hos exilem, apud illos uberrimam reperiemus. Omnis enim est natura diligens sui.

Et ille ridens: Age, age, inquit,-satis enim scite me nostri sermonis principium esse voluisti-exponamus adolescenti,. Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. Et nemo nimium beatus est; Callipho ad virtutem nihil adiunxit nisi voluptatem, Diodorus vacuitatem doloris.

Sed tamen enitar et, si minus multa mihi occurrent, non fugiam ista popularia. Sed utrum hortandus es nobis, Luci, inquit, an etiam tua sponte propensus es? Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Sed tamen omne, quod de re bona dilucide dicitur, mihi praeclare dici videtur. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Obsecro, inquit, Torquate, haec dicit Epicurus? Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget.

Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. In eo enim positum est id, quod dicimus esse expetendum. Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti. Satisne vobis videor pro meo iure in vestris auribus commentatus? An haec ab eo non dicuntur?

Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere? Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus; Quorum altera prosunt, nocent altera. Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc. Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? At enim hic etiam dolore. Bork Praeterea et appetendi et refugiendi et omnino rerum gerendarum initia proficiscuntur aut a

voluptate aut a dolore. Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nisi autem rerum natura perspecta erit, nullo modo poterimus sensuum iudicia defendere. Urgent tamen et nihil remittunt. In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret. Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Duo Reges: constructio interrete. Est igitur officium eius generis, quod nec in bonis ponatur nec in contrariis.

Nam nec vir bonus ac iustus haberi debet qui, ne malum habeat, abstinet se ab iniuria. Sin eam, quam Hieronymus, ne fecisset idem, ut voluptatem illam Aristippi in prima commendatione poneret. Duo enim genera quae erant, fecit tria. An eiusdem modi?