Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis. Fatebuntur Stoici haec omnia dicta esse praeclare, neque eam causam Zenoni desciscendi fuisse. At iam decimum annum in spelunca iacet. Non enim quaero quid verum, sed quid cuique dicendum sit. Quid est enim aliud esse versutum? Si longus, levis; Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? An tu me de L.

Ita fit beatae vitae domina fortuna, quam Epicurus ait exiguam intervenire sapienti. Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Hos contra singulos dici est melius. Restincta enim sitis stabilitatem voluptatis habet, inquit, illa autem voluptas ipsius restinctionis in motu est. Vide, quantum, inquam, fallare, Torquate.

Sed residamus, inquit, si placet. Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Nihil enim desiderabile concupiscunt, plusque in ipsa iniuria detrimenti est quam in iis rebus emolumenti, quae pariuntur iniuria. Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio. Possumusne ergo in vita summum bonum dicere, cum id ne in cena quidem posse videamur? Innumerabilia dici possunt in hanc sententiam, sed non necesse est.

Cur igitur, cum de re conveniat, non malumus usitate loqui? Eorum enim omnium multa praetermittentium, dum eligant aliquid, quod sequantur, quasi curta sententia; Torquatus, is qui consul cum Cn. Is ita vivebat, ut nulla tam exquisita posset inveniri voluptas, qua non abundaret.

Ergo, inquit, tibi Q. Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Iubet igitur nos Pythius Apollo noscere nosmet ipsos. Nunc vides, quid faciat. Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia. Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat? Longum est enim ad omnia respondere, quae a te dicta sunt. Est enim effectrix multarum et

magnarum voluptatum.

Non enim quaero quid verum, sed quid cuique dicendum sit. Et non ex maxima parte de tota iudicabis? An hoc usque quaque, aliter in vita? Scisse enim te quis coarguere possit? Sed haec omittamus; Sin autem eos non probabat, quid attinuit cum iis, quibuscum re concinebat, verbis discrepare? Bork In eo enim positum est id, quod dicimus esse expetendum. Addebat etiam se in legem Voconiam iuratum contra eam facere non audere, nisi aliter amicis videretur.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. In schola desinis. Dici enim nihil potest verius. Hic ego: Pomponius quidem, inquam, noster iocari videtur, et fortasse suo iure. Duo Reges: constructio interrete. Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. Quippe: habes enim a rhetoribus;

Nihilne est in his rebus, quod dignum libero aut indignum esse ducamus? Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint. Nosti, credo, illud: Nemo pius est, qui pietatem-; Innumerabilia dici possunt in hanc sententiam, sed non necesse est. Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate. Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum. Itaque rursus eadem ratione, qua sum paulo ante usus, haerebitis. Illud urgueam, non intellegere eum quid sibi dicendum sit, cum dolorem summum malum esse dixerit.

Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem; Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres. Dici enim nihil potest verius. Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? Satis est tibi in te, satis in legibus, satis in mediocribus amicitiis praesidii. Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad

extremum. Nescio quo modo praetervolavit oratio.

Mihi enim satis est, ipsis non satis. Verum esto: verbum ipsum voluptatis non habet dignitatem, nec nos fortasse intellegimus. Quem si tenueris, non modo meum Ciceronem, sed etiam me ipsum abducas licebit. An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit?