Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Illud quaero, quid ei, qui in voluptate summum bonum ponat, consentaneum sit dicere. Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. Quam si explicavisset, non tam haesitaret. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit?

Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret? Cur deinde Metrodori liberos commendas? Nulla erit controversia. Tantum dico, magis fuisse vestrum agere Epicuri diem natalem, quam illius testamento cavere ut ageretur. Quae cum essent dicta, finem fecimus et ambulandi et disputandi. Suam denique cuique naturam esse ad vivendum ducem. Nemo nostrum istius generis asotos iucunde putat vivere. Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt.

At ego quem huic anteponam non audeo dicere; Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem; Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Ratio quidem vestra sic cogit. Oratio me istius philosophi non offendit; Quare ad ea primum, si videtur; Quae cum essent dicta, finem fecimus et ambulandi et disputandi. Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit. Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris.

Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere. Aperiendum est igitur, quid sit voluptas; Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris? Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Ostendit pedes et pectus. Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint. Oculorum, inquit Plato, est in nobis sensus acerrimus, quibus sapientiam non cernimus. Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta.

In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret. Quam illa ardentis amores excitaret sui! Cur tandem? Fatebuntur Stoici haec omnia dicta esse praeclare, neque eam causam

Zenoni desciscendi fuisse. Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris. Aliam vero vim voluptatis esse, aliam nihil dolendi, nisi valde pertinax fueris, concedas necesse est. Beatus sibi videtur esse moriens. Quam nemo umquam voluptatem appellavit, appellat; Facillimum id quidem est, inquam. Sed ad bona praeterita redeamus.

Quid, si etiam iucunda memoria est praeteritorum malorum? Sed vobis voluptatum perceptarum recordatio vitam beatam facit, et quidem corpore perceptarum. Duo Reges: constructio interrete. Quid, cum fictas fabulas, e quibus utilitas nulla elici potest, cum voluptate legimus? Dat enim intervalla et relaxat. Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Non laboro, inquit, de nomine. Ergo opifex plus sibi proponet ad formarum quam civis excellens ad factorum pulchritudinem? Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt.

Ita multa dicunt, quae vix intellegam. Frater et T. Qui potest igitur habitare in beata vita summi mali metus? Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Honesta oratio, Socratica, Platonis etiam. At coluit ipse amicitias. Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat; Sin kakan malitiam dixisses, ad aliud nos unum certum vitium consuetudo Latina traduceret. Atque ab isto capite fluere necesse est omnem rationem bonorum et malorum. Sin autem eos non probabat, quid attinuit cum iis, quibuscum re concinebat, verbis discrepare?

Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Que Manilium, ab iisque M. Iis igitur est difficilius satis facere, qui se Latina scripta dicunt contemnere. Quid dubitas igitur mutare principia naturae?

An eiusdem modi? Easdemne res? At

ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Itaque hoc frequenter dici solet a vobis, non intellegere nos, quam dicat Epicurus voluptatem. Tamen a proposito, inquam, aberramus.