Quis tibi ergo istud dabit praeter Pyrrhonem, Aristonem eorumve similes, quos tu non probas? Sed utrum hortandus es nobis, Luci, inquit, an etiam tua sponte propensus es? Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; Quod, inquit, quamquam voluptatibus quibusdam est saepe iucundius, tamen expetitur propter voluptatem. Quid ait Aristoteles reliquique Platonis alumni? Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo.

Quid loquor de nobis, qui ad laudem et ad decus nati, suscepti, instituti sumus? Partim cursu et peragratione laetantur, congregatione aliae coetum quodam modo civitatis imitantur; Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. An hoc usque quaque, aliter in vita? In schola desinis.

Sed quot homines, tot sententiae; At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Audax negotium, dicerem impudens, nisi hoc institutum postea translatum ad philosophos nostros esset. Quae enim adhuc protulisti, popularia sunt, ego autem a te elegantiora desidero. Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L. Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet. Qui convenit?

Tum Piso: Atqui, Cicero, inquit, ista studia, si ad imitandos summos viros spectant, ingeniosorum sunt; At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur. Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur. Apud imperitos tum illa dicta sunt, aliquid etiam coronae datum; Vides igitur te aut ea sumere, quae non concedantur, aut ea, quae etiam concessa te nihil iuvent. Sed tamen omne, quod de re bona dilucide dicitur, mihi praeclare dici videtur.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. Eaedem enim utilitates poterunt eas

labefactare atque pervertere. Duo Reges: constructio interrete. Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest. Duo enim genera quae erant, fecit tria.

Ad eos igitur converte te, quaeso. Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Nam Metrodorum non puto ipsum professum, sed, cum appellaretur ab Epicuro, repudiare tantum beneficium noluisse; Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur. Progredientibus autem aetatibus sensim tardeve potius quasi nosmet ipsos cognoscimus.

Ea possunt paria non esse. Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Minime vero istorum quidem, inquit. Nos commodius agimus. Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam; Sed nunc, quod agimus; Tum mihi Piso: Quid ergo? Erit enim instructus ad mortem contemnendam, ad exilium, ad ipsum etiam dolorem. Neque enim civitas in seditione beata esse potest nec in discordia dominorum domus;

Quacumque enim ingredimur, in aliqua historia vestigium ponimus. Quae dici eadem de ceteris virtutibus possunt, quarum omnium fundamenta vos in voluptate tamquam in aqua ponitis. Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere? Quamquam in hac divisione rem ipsam prorsus probo, elegantiam desidero. Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; Voluptatem cum summum bonum diceret, primum in eo ipso parum vidit, deinde hoc quoque alienum;

Nescio quo modo praetervolavit oratio. Qui est in parvis malis. Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint. Duae sunt enim res quoque, ne tu verba solum putes. Hoc non est positum in nostra actione. Num igitur eum postea censes anxio animo aut sollicito fuisse? Quamquam id quidem, infinitum est in hac urbe; Negat enim summo bono afferre incrementum diem. His similes sunt omnes, qui virtuti student levantur vitiis, levantur erroribus, nisi forte censes

Ti.

Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. Ergo instituto veterum, quo etiam Stoici utuntur, hinc capiamus exordium. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Nam Metrodorum non puto ipsum professum, sed, cum appellaretur ab Epicuro, repudiare tantum beneficium noluisse; Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest. Quas enim kakaw Graeci appellant, vitia malo quam malitias nominare. Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Negat esse eam, inquit, propter se expetendam.