Non quaero, quid dicat, sed quid convenienter possit rationi et sententiae suae dicere. Nec tamen ille erat sapiens quis enim hoc aut quando aut ubi aut unde? Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. De quibus cupio scire quid sentias. Que Manilium, ab iisque M. Sed vobis voluptatum perceptarum recordatio vitam beatam facit, et quidem corpore perceptarum.

Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Haec non erant eius, qui innumerabilis mundos infinitasque regiones, quarum nulla esset ora, nulla extremitas, mente peragravisset. Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. Bork Itaque contra est, ac dicitis; Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Comprehensum, quod cognitum non habet? Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum? A mene tu?

Iubet igitur nos Pythius Apollo noscere nosmet ipsos. Quid vero? Non enim solum Torquatus dixit quid sentiret, sed etiam cur. Quonam modo? Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint. Aut haec tibi, Torquate, sunt vituperanda aut patrocinium voluptatis repudiandum.

Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn. Quod autem magnum dolorem brevem, longinquum levem esse dicitis, id non intellego quale sit. Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; De malis autem et bonis ab iis animalibus, quae nondum depravata sint, ait optime iudicari. Ergo infelix una molestia, fellx rursus, cum is ipse anulus in praecordiis piscis inventus est?

Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere? Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn. Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt. Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere?

Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Piso,

familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim? Atque ab his initiis profecti omnium virtutum et originem et progressionem persecuti sunt. Sed ad rem redeamus;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quis negat? Ille enim occurrentia nescio quae comminiscebatur; Hoc non est positum in nostra actione. Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Nunc vides, quid faciat. Illud mihi a te nimium festinanter dictum videtur, sapientis omnis esse semper beatos; Quid enim est a Chrysippo praetermissum in Stoicis? Duo Reges: constructio interrete. Quid enim possumus hoc agere divinius? Bestiarum vero nullum iudicium puto. Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego; Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse debilitari dolore, frangi, succumbere.

Hoc positum in Phaedro a Platone probavit Epicurus sensitque in omni disputatione id fieri oportere. Ac tamen hic mallet non dolere. An hoc usque quaque, aliter in vita? Huic ego, si negaret quicquam interesse ad beate vivendum quali uteretur victu, concederem, laudarem etiam; Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Polemoni et iam ante Aristoteli ea prima visa sunt, quae paulo ante dixi. Hoc ille tuus non vult omnibusque ex rebus voluptatem quasi mercedem exigit. De malis autem et bonis ab iis animalibus, quae nondum depravata sint, ait optime iudicari. Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans;

Me igitur ipsum ames oportet, non mea, si veri amici futuri sumus. Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Cave putes quicquam esse verius. Effluit igitur voluptas corporis et prima quaeque avolat saepiusque relinquit causam paenitendi quam recordandi. Cuius ad naturam apta ratio vera illa et summa lex a philosophis dicitur. Honesta oratio, Socratica, Platonis etiam. Heri, inquam, ludis commissis ex urbe profectus

veni ad vesperum. Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Negat enim tenuissimo victu, id est contemptissimis escis et potionibus, minorem voluptatem percipi quam rebus exquisitissimis ad epulandum. Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere.

Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere? Aut, Pylades cum sis, dices te esse Orestem, ut moriare pro amico? Innumerabilia dici possunt in hanc sententiam, sed non necesse est. Nihil enim iam habes, quod ad corpus referas; Vidit Homerus probari fabulam non posse, si cantiunculis tantus irretitus vir teneretur; Fortitudinis quaedam praecepta sunt ac paene leges, quae effeminari virum vetant in dolore. Et quod est munus, quod opus sapientiae?