Ea possunt paria non esse. Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Obsecro, inquit, Torquate, haec dicit Epicurus?

Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia nihil interesse. Quas enim kakaw Graeci appellant, vitia malo quam malitias nominare. Quid, quod res alia tota est? Idemque diviserunt naturam hominis in animum et corpus. Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Tibi hoc incredibile, quod beatissimum. Magni enim aestimabat pecuniam non modo non contra leges, sed etiam legibus partam.

Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Duae sunt enim res quoque, ne tu verba solum putes. Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Si longus, levis. Itaque hoc frequenter dici solet a vobis, non intellegere nos, quam dicat Epicurus voluptatem. Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Tollenda est atque extrahenda radicitus. Verum esto: verbum ipsum voluptatis non habet dignitatem, nec nos fortasse intellegimus. Duo Reges: constructio interrete. Egone quaeris, inquit, quid sentiam? Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. Aufidio, praetorio, erudito homine, oculis capto, saepe audiebam, cum se lucis magis quam utilitatis desiderio moveri diceret. In schola desinis.

Et si turpitudinem fugimus in statu et motu corporis, quid est cur pulchritudinem non sequamur? Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Qui est in parvis malis. Etenim semper illud extra est, quod arte comprehenditur. Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Non laboro, inquit, de nomine. Nunc de hominis summo bono quaeritur;

Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Hoc sic expositum dissimile est superiori. Collige omnia, quae soletis: Praesidium amicorum. Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. An potest, inquit ille, quicquam esse suavius quam nihil dolere? Bork At hoc in eo M. Ut aliquid scire se gaudeant?

Octavio fuit, cum illam severitatem in eo filio adhibuit, quem in adoptionem D. Nonne igitur tibi videntur, inquit, mala? Bonum patria: miserum exilium. Ex quo, id quod omnes expetunt, beate vivendi ratio inveniri et comparari potest.

Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; Quis istud, quaeso, nesciebat? Restant Stoici, qui cum a Peripateticis et Academicis omnia transtulissent, nominibus aliis easdem res secuti sunt.

Hoc sic expositum dissimile est superiori. Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Quid est igitur, cur ita semper deum appellet Epicurus beatum et aeternum? Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Quorum altera prosunt, nocent altera. Consequatur summas voluptates non modo parvo, sed per me nihilo, si potest; Quid dubitas igitur mutare principia naturae? At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate.

Recte, inquit, intellegis. Incommoda autem et commoda-ita enim estmata et dustmata appello-communia esse voluerunt, paria noluerunt. Ea possunt paria non esse. Tuo vero id quidem, inquam, arbitratu. Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur. Hic Speusippus, hic Xenocrates, hic eius auditor Polemo, cuius illa ipsa sessio fuit, quam videmus. Duae sunt enim res quoque, ne tu verba solum putes. Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Luxuriam non reprehendit, modo sit vacua infinita cupiditate et timore. Suo enim quisque studio maxime ducitur.