Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit. Quae quidem sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes; Quae sequuntur igitur? Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Inscite autem medicinae et gubernationis ultimum cum ultimo sapientiae comparatur. Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Luxuriam non reprehendit, modo sit vacua infinita cupiditate et timore. Octavio fuit, cum illam severitatem in eo filio adhibuit, quem in adoptionem D. Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus;

Summus dolor plures dies manere non potest? Cum praesertim illa perdiscere ludus esset. Odium autem et invidiam facile vitabis. Non modo carum sibi quemque, verum etiam vehementer carum esse? Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret? Cur deinde Metrodori liberos commendas? Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus; Non semper, inquam; Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Itaque et manendi in vita et migrandi ratio omnis iis rebus, quas supra dixi, metienda. Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante.

Nullum inveniri verbum potest quod magis idem declaret Latine, quod Graece, quam declarat voluptas. Egone quaeris, inquit, quid sentiam? An potest cupiditas finiri? Hoc dictum in una re latissime patet, ut in omnibus factis re, non teste moveamur. Si quae forte-possumus.

Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. Utrum igitur percurri omnem Epicuri disciplinam placet an de una voluptate quaeri, de qua omne certamen est? Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. Illa tamen simplicia, vestra versuta. Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo

voluptatem. Fortemne possumus dicere eundem illum Torquatum? Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat.

Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. Quo tandem modo? Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae. Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus; A primo, ut opinor, animantium ortu petitur origo summi boni. Sin autem eos non probabat, quid attinuit cum iis, quibuscum re concinebat, verbis discrepare? Apud imperitos tum illa dicta sunt, aliquid etiam coronae datum;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque extrerno bonorum. De ingenio eius in his disputationibus, non de moribus quaeritur. Sit sane ista voluptas. Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius? Duo Reges: constructio interrete. Certe, nisi voluptatem tanti aestimaretis. Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Itaque ab his ordiamur.

De maximma autem re eodem modo, divina mente atque natura mundum universum et eius maxima partis administrari. Quis est, qui non oderit libidinosam, protervam adolescentiam? Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint. Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. Sed quod proximum fuit non vidit. Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet. Utilitatis causa amicitia est quaesita.

Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt; Bork Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Si mala non sunt, iacet omnis ratio Peripateticorum. Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet.

Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt. Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Sed quid

minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum? Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter. Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia. Et homini, qui ceteris animantibus plurimum praestat, praecipue a natura nihil datum esse dicemus? Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt. Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant. At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia?

Hoc non est positum in nostra actione. Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Solum praeterea formosum, solum liberum, solum civem, stultost; Sunt enim prima elementa naturae, quibus auctis vírtutis quasi germen efficitur. Nihil enim iam habes, quod ad corpus referas;