Quo studio Aristophanem putamus aetatem in litteris duxisse? Gerendus est mos, modo recte sentiat. Duo enim genera quae erant, fecit tria. Materiam vero rerum et copiam apud hos exilem, apud illos uberrimam reperiemus. Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Sed haec ab Antiocho, familiari nostro, dicuntur multo melius et fortius, quam a Stasea dicebantur.

Nec hoc ille non vidit, sed verborum magnificentia est et gloria delectatus. Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Aliis esse maiora, illud dubium, ad id, quod summum bonum dicitis, ecquaenam possit fieri accessio. Quid de Platone aut de Democrito loquar? Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio. Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum?

Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Nam si propter voluptatem, quae est ista laus, quae possit e macello peti? Nihilne te delectat umquam -video, quicum loquar-, te igitur, Torquate, ipsum per se nihil delectat? At ego quem huic anteponam non audeo dicere; Mihi enim erit isdem istis fortasse iam utendum. Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum? Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere.

Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt. Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers? Sed tempus est, si videtur, et recta quidem ad me. Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. Nihil minus, contraque illa hereditate dives ob eamque rem laetus. Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. Nemo nostrum istius generis asotos iucunde putat vivere.

Hoc est dicere: Non reprehenderem asotos, si non essent asoti. Nihil enim hoc differt. Ita fit cum gravior, tum etiam splendidior oratio. Non est ista, inquam, Piso, magna

dissensio. Quid ergo attinet dicere: Nihil haberem, quod reprehenderem, si finitas cupiditates haberent? Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. Minime vero, inquit ille, consentit. Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Etsi ea quidem, quae adhuc dixisti, quamvis ad aetatem recte isto modo dicerentur. Tuo vero id quidem, inquam, arbitratu. Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt. Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur.

In voluptate corporis-addam, si vis, animi, dum ea ipsa, ut vultis, sit e corpore-situm est vivere beate. Ad eos igitur converte te, quaeso. Duo enim genera quae erant, fecit tria. Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Sequitur disserendi ratio cognitioque naturae; Negat esse eam, inquit, propter se expetendam.

Hoc non est positum in nostra actione. Longum est enim ad omnia respondere, quae a te dicta sunt. Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri. Semper enim ex eo, quod maximas partes continet latissimeque funditur, tota res appellatur. Eiuro, inquit adridens, iniquum, hac quidem de re; Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant.

Hunc vos beatum; Omnis enim est natura diligens sui. Itaque ad tempus ad Pisonem omnes. Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Quamquam in hac divisione rem ipsam prorsus probo, elegantiam desidero. Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt.

Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur. Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur? Quam si explicavisset, non tam haesitaret. Vide, quantum, inquam, fallare, Torquate.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. An quod ita callida est, ut optime possit architectari voluptates? Sed vos squalidius, illorum vides quam niteat oratio. Duo Reges: constructio interrete.

Oculorum, inquit Plato, est in nobis sensus acerrimus, quibus sapientiam non cernimus. Aeque enim contingit omnibus fidibus, ut incontentae sint. Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Id est enim, de quo quaerimus.