Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret? Eorum enim omnium multa praetermittentium, dum eligant aliquid, quod sequantur, quasi curta sententia; Oratio me istius philosophi non offendit; Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata.

Et quidem, inquit, vehementer errat; Saepe ab Aristotele, a Theophrasto mirabiliter est laudata per se ipsa rerum scientia; In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret. Honesta oratio, Socratica, Platonis etiam. Itaque quantum adiit periculum! ad honestatem enim illum omnem conatum suum referebat, non ad voluptatem.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate. Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; At iam decimum annum in spelunca iacet. Iam contemni non poteris. Duo Reges: constructio interrete. Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda.

Non risu potius quam oratione eiciendum? Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt; Facile est hoc cernere in primis puerorum aetatulis. Tum Quintus: Est plane, Piso, ut dicis, inquit. Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti. Si quae forte-possumus. Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Cum salvum esse flentes sui respondissent, rogavit essentne fusi hostes. Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Comprehensum, quod cognitum non habet?

Bonum incolumis acies: misera caecitas. Color egregius, integra valitudo, summa gratia, vita denique conferta voluptatum omnium varietate. Semper enim ex eo, quod maximas partes continet latissimeque funditur, tota res appellatur. Tuo vero id quidem, inquam, arbitratu. Ratio quidem vestra sic cogit. Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia. Duo enim genera quae erant, fecit tria. Age sane, inquam.

Quid

autem habent admirationis, cum prope accesseris? Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur. Facit enim ille duo seiuncta ultima bonorum, quae ut essent vera, coniungi debuerunt; In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. Inde sermone vario sex illa a Dipylo stadia confecimus. Haec mihi videtur delicatior, ut ita dicam, molliorque ratio, quam virtutis vis gravitasque postulat. Utilitatis causa amicitia est quaesita. Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Ego vero isti, inquam, permitto.

Commoda autem et incommoda in eo genere sunt, quae praeposita et reiecta diximus; In primo enim ortu inest teneritas ac mollitia quaedam, ut nec res videre optimas nec agere possint. Tum Triarius: Posthac quidem, inquit, audacius. Sed haec in pueris; Sed id ne cogitari quidem potest quale sit, ut non repugnet ipsum sibi. Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Ex quo, id quod omnes expetunt, beate vivendi ratio inveniri et comparari potest. Bonum negas esse divitias, praeposìtum esse dicis? Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus; Neque enim disputari sine reprehensione nec cum iracundia aut pertinacia recte disputari potest.

Equidem soleo etiam quod uno Graeci, si aliter non possum, idem pluribus verbis exponere. Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus. Eodem modo is enim tibi nemo dabit, quod, expetendum sit, id esse laudabile. Quae autem natura suae primae institutionis oblita est? Cur deinde Metrodori liberos commendas? Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus?

Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt.

At eum nihili facit; Etenim nec iustitia nec amicitia esse omnino poterunt, nisi ipsae per se expetuntur. Vadem te ad

mortem tyranno dabis pro amico, ut Pythagoreus ille Siculo fecit tyranno? Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus; Id Sextilius factum negabat. Rapior illuc, revocat autem Antiochus, nec est praeterea, quem audiamus. Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum. Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Hic Speusippus, hic Xenocrates, hic eius auditor Polemo, cuius illa ipsa sessio fuit, quam videmus. Semper enim ex eo, quod maximas partes continet latissimeque funditur, tota res appellatur.