Tria genera bonorum; Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint. Vide, quantum, inquam, fallare, Torquate. Neque enim disputari sine reprehensione nec cum iracundia aut pertinacia recte disputari potest. Octavio fuit, cum illam severitatem in eo filio adhibuit, quem in adoptionem D. Si est nihil nisi corpus, summa erunt illa: valitudo, vacuitas doloris, pulchritudo, cetera.

Itaque rursus eadem ratione, qua sum paulo ante usus, haerebitis. Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. At Zeno eum non beatum modo, sed etiam divitem dicere ausus est. Quis, quaeso, illum negat et bonum virum et comem et humanum fuisse? Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Quid enim est a Chrysippo praetermissum in Stoicis? Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas. Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus.

Gerendus est mos, modo recte sentiat. Nunc dicam de voluptate, nihil scilicet novi, ea tamen, quae te ipsum probaturum esse confidam. Etiam beatissimum? Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt. Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Ut non sine causa ex iis memoriae ducta sit disciplina. Itaque in rebus minime obscuris non multus est apud eos disserendi labor. Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere. Saepe ab Aristotele, a Theophrasto mirabiliter est laudata per se ipsa rerum scientia; In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret.

Vide, quaeso, rectumne sit. Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; In qua si nihil est praeter rationem, sit in una virtute finis bonorum; Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt. Sed plane dicit quod intellegit. Summus dolor plures dies

manere non potest?

Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Quid est igitur, inquit, quod requiras? Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Si qua in iis corrigere voluit, deteriora fecit. Ita fit cum gravior, tum etiam splendidior oratio. Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur.

Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Sed fac ista esse non inportuna; Quamquam non negatis nos intellegere quid sit voluptas, sed quid ille dicat. Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat. Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam occurreret. Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias;

Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Profectus in exilium Tubulus statim nec respondere ausus; Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Hi autem ponunt illi quidem prima naturae, sed ea seiungunt a finibus et a summa bonorum;

Quoniam, si dis placet, ab Epicuro loqui discimus. Aeque enim contingit omnibus fidibus, ut incontentae sint. Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem. Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Non enim iam stirpis bonum quaeret, sed animalis. Confecta res esset. Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt; Quae est igitur causa istarum angustiarum? Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides. Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Conclusum est enim contra Cyrenaicos satis acute, nihil ad Epicurum.

Profectus in exilium Tubulus statim nec respondere ausus; Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M. Sin autem eos non probabat, quid attinuit cum iis, quibuscum re concinebat, verbis discrepare? Comprehensum,

quod cognitum non habet? Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur. An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia? Non potes ergo ista tueri, Torquate, mihi crede, si te ipse et tuas cogitationes et studia perspexeris; Et quod est munus, quod opus sapientiae? Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis. Ut aliquid scire se gaudeant? Duo Reges: constructio interrete. Id quaeris, inquam, in quo, utrum respondero, verses te huc atque illuc necesse est. Neutrum vero, inquit ille. Ergo instituto veterum, quo etiam Stoici utuntur, hinc capiamus exordium.