Et nemo nimium beatus est; Ille enim occurrentia nescio quae comminiscebatur; Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M. Magni enim aestimabat pecuniam non modo non contra leges, sed etiam legibus partam. Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Sed ne, dum huic obsequor, vobis molestus sim. Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest.

Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur. Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Familiares nostros, credo, Sironem dicis et Philodemum, cum optimos viros, tum homines doctissimos.

Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Sit enim idem caecus, debilis. Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate.

An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. Virtutibus igitur rectissime mihi videris et ad consuetudinem nostrae orationis vitia posuisse contraria. Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Duo Reges: constructio interrete. Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret? Sed quot homines, tot sententiae; Ita credo. Quid, cum fictas fabulas, e quibus utilitas nulla elici potest, cum voluptate legimus?

Quamquam id quidem licebit iis existimare, qui legerint. Me igitur ipsum ames oportet, non mea, si veri amici futuri sumus. Ut id aliis narrare gestiant? Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Et certamen honestum et disputatio splendida! omnis est enim de virtutis dignitate contentio. Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis;

Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat:

Quid enim? Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat; Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam occurreret. Mihi enim erit isdem istis fortasse iam utendum. Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Summum a vobis bonum voluptas dicitur. Nunc agendum est subtilius.

Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus. Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt. Quod quidem iam fit etiam in Academia. Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. Iubet igitur nos Pythius Apollo noscere nosmet ipsos. Neque enim disputari sine reprehensione nec cum iracundia aut pertinacia recte disputari potest. At multis malis affectus. Quid ergo attinet gloriose loqui, nisi constanter loquare? Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus; Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nam adhuc, meo fortasse vitio, quid ego quaeram non perspicis. Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget.

Quippe: habes enim a rhetoribus; Eadem nunc mea adversum te oratio est. Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint; Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. Terram, mihi crede, ea lanx et maria deprimet. Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Sint ista Graecorum; Animi enim quoque dolores percipiet omnibus partibus maiores quam corporis. An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod.

In schola desinis. Itaque hoc frequenter dici solet a vobis, non intellegere nos, quam dicat Epicurus voluptatem. Et quidem saepe quaerimus verbum Latinum par Graeco et quod idem valeat; Modo etiam paulum ad dexteram de via declinavi, ut ad Pericli sepulcrum accederem. Consequentia

exquirere, quoad sit id, quod volumus, effectum. Bestiarum vero nullum iudicium puto. Gerendus est mos, modo recte sentiat. An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia?