Sed tu istuc dixti bene Latine, parum plane. Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest. Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn. Beatus sibi videtur esse moriens. Mene ergo et Triarium dignos existimas, apud quos turpiter loquare? Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit.

Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Esse enim quam vellet iniquus iustus poterat inpune. Quippe: habes enim a rhetoribus; Restincta enim sitis stabilitatem voluptatis habet, inquit, illa autem voluptas ipsius restinctionis in motu est. Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim. Ex rebus enim timiditas, non ex vocabulis nascitur. Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate. Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Atqui, inquam, Cato, si istud optinueris, traducas me ad te totum licebit. At iste non dolendi status non vocatur voluptas.

Duo Reges: constructio interrete. Ac ne plura complectar-sunt enim innumerabilia-, bene laudata virtus voluptatis aditus intercludat necesse est. Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Respondeat totidem verbis. Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Certe non potest.

Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint. Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius? Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere. An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. Hunc vos beatum; Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Itaque et vivere vitem et mori dicimus arboremque et novellan et vetulam et vigere et senescere. Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. An me, inquis, tam amentem putas, ut apud imperitos

isto modo loquar?

Deinde qui fit, ut ego nesciam, sciant omnes, quicumque Epicurei esse voluerunt? Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Nemo igitur esse beatus potest. Etenim si delectamur, cum scribimus, quis est tam invidus, qui ab eo nos abducat? Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere. Quaero igitur, quo modo hae tantae commendationes a natura profectae subito a sapientia relictae sint. Non ego tecum iam ita iocabor, ut isdem his de rebus, cum L. At iam decimum annum in spelunca iacet. Eam tum adesse, cum dolor omnis absit;

Iubet igitur nos Pythius Apollo noscere nosmet ipsos. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Ut aliquid scire se gaudeant? Quae autem natura suae primae institutionis oblita est? Itaque a sapientia praecipitur se ipsam, si usus sit, sapiens ut relinquat. Quod quidem iam fit etiam in Academia. Nihilne est in his rebus, quod dignum libero aut indignum esse ducamus?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Zenonis est, inquam, hoc Stoici. Si sapiens, ne tum quidem miser, cum ab Oroete, praetore Darei, in crucem actus est. Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; Quid ergo? Dempta enim aeternitate nihilo beatior Iuppiter quam Epicurus; Atqui, inquit, si Stoicis concedis ut virtus sola, si adsit vitam efficiat beatam, concedis etiam Peripateticis. Ad eas enim res ab Epicuro praecepta dantur.

An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit? Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. Satis est tibi in te, satis in legibus, satis in mediocribus amicitiis praesidii. Omnium enim rerum principia parva sunt, sed suis progressionibus usa augentur nec sine causa; Atqui haec patefactio quasi rerum opertarum, cum quid quidque sit aperitur, definitio est.

Nos paucis ad haec additis finem faciamus aliquando; Aperiendum est igitur, quid sit

voluptas; At habetur! Et ego id scilicet nesciebam! Sed ut sit, etiamne post mortem coletur? Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Et non ex maxima parte de tota iudicabis? Quid dubitas igitur mutare principia naturae? Ac ne plura complectar-sunt enim innumerabilia-, bene laudata virtus voluptatis aditus intercludat necesse est. Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus.

An eiusdem modi? Et quod est munus, quod opus sapientiae? Nec tamen ille erat sapiens quis enim hoc aut quando aut ubi aut unde? Vide igitur ne non debeas verbis nostris uti, sententiis tuis. Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Eadem nunc mea adversum te oratio est. Cur deinde Metrodori liberos commendas? Apud imperitos tum illa dicta sunt, aliquid etiam coronae datum;