An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? Nec mihi illud dixeris: Haec enim ipsa mihi sunt voluptati, et erant illa Torquatis. Nosti, credo, illud: Nemo pius est, qui pietatem-; Itaque his sapiens semper vacabit. Ex quo intellegitur officium medium quiddam esse, quod neque in bonis ponatur neque in contrariis. Hoc Hieronymus summum bonum esse dixit. Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem;

Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Quid tanto concursu honestissimorum studiorum, tanto virtutum comitatu, si ea nullam ad aliam rem nisi ad voluptatem conquiruntur? Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Iam quae corporis sunt, ea nec auctoritatem cum animi partibus, comparandam et cognitionem habent faciliorem. Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur.

Restatis igitur vos; Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Cetera illa adhibebat, quibus demptis negat se Epicurus intellegere quid sit bonum.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret? Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret? Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. Duo Reges: constructio interrete. Semovenda est igitur voluptas, non solum ut recta sequamini, sed etiam ut loqui deceat frugaliter. Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Eam tum adesse, cum dolor omnis absit;

Si alia sentit, inquam, alia loquitur, numquam intellegam quid sentiat; Et quod est munus, quod opus sapientiae? Quoniam, si dis placet, ab Epicuro loqui discimus. Duarum enim vitarum nobis erunt instituta

capienda. Iam quae corporis sunt, ea nec auctoritatem cum animi partibus, comparandam et cognitionem habent faciliorem.

Sit enim idem caecus, debilis. Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Bonum integritas corporis: misera debilitas. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam occurreret. Efficiens dici potest. Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet.

Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Haeret in salebra. Istic sum, inquit. Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim.

Idem adhuc; Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Istam voluptatem, inquit, Epicurus ignorat? Et quidem, Cato, hanc totam copiam iam Lucullo nostro notam esse oportebit;

Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Hoc ne statuam quidem dicturam pater aiebat, si loqui posset. Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit. Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Nonne odio multos dignos putamus, qui quodam motu aut statu videntur naturae legem et modum contempsisse? Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. Ut nemo dubitet, eorum omnia officia quo spectare, quid sequi, quid fugere debeant? Conclusum est enim contra Cyrenaicos satis acute, nihil ad Epicurum.

Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Rationis enim perfectio est virtus; Is es profecto tu.