Iubet igitur nos Pythius Apollo noscere nosmet ipsos. Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; Bork Rationis enim perfectio est virtus; Commoda autem et incommoda in eo genere sunt, quae praeposita et reiecta diximus; Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio. Ecce aliud simile dissimile. Quare hoc videndum est, possitne nobis hoc ratio philosophorum dare.

Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers? Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L. Magna laus. Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Non semper, inquam; Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas. Haeret in salebra.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. An eum locum libenter invisit, ubi Demosthenes et Aeschines inter se decertare soliti sunt? Itaque his sapiens semper vacabit. Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur? Duo Reges: constructio interrete. Sapientem locupletat ipsa natura, cuius divitias Epicurus parabiles esse docuit.

Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate. Nam si amitti vita beata potest, beata esse non potest. Sed quid sentiat, non videtis. Quid enim est a Chrysippo praetermissum in Stoicis? Ipse Epicurus fortasse redderet, ut Sextus Peducaeus, Sex. Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare? Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit. Naturales divitias dixit parabiles esse, quod parvo esset natura contenta.

Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. Sed ad rem redeamus; Cur, nisi quod turpis oratio est? Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus. Quod quidem nobis non saepe contingit. Aliter enim explicari, quod quaeritur,

non potest. Quae fere omnia appellantur uno ingenii nomine, easque virtutes qui habent, ingeniosi vocantur. Si alia sentit, inquam, alia loquitur, numquam intellegam quid sentiat;

Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Nam his libris eum malo quam reliquo ornatu villae delectari. Hoc Hieronymus summum bonum esse dixit. Dat enim intervalla et relaxat. Aliud igitur esse censet gaudere, aliud non dolere.

Id est enim, de quo quaerimus. Efficiens dici potest. Nam diligi et carum esse iucundum est propterea, quia tutiorem vitam et voluptatem pleniorem efficit. Possumusne ergo in vita summum bonum dicere, cum id ne in cena quidem posse videamur? Et si turpitudinem fugimus in statu et motu corporis, quid est cur pulchritudinem non sequamur? Scisse enim te quis coarguere possit? Itaque a sapientia praecipitur se ipsam, si usus sit, sapiens ut relinquat. Tu autem inter haec tantam multitudinem hominum interiectam non vides nec laetantium nec dolentium? Quodsi vultum tibi, si incessum fingeres, quo gravior viderere, non esses tui similis;

A primo, ut opinor, animantium ortu petitur origo summi boni. Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. Legimus tamen Diogenem, Antipatrum, Mnesarchum, Panaetium, multos alios in primisque familiarem nostrum Posidonium. Mene ergo et Triarium dignos existimas, apud quos turpiter loquare? Nosti, credo, illud: Nemo pius est, qui pietatem-; Ita redarguitur ipse a sese, convincunturque scripta eius probitate ipsius ac moribus. Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta.

Ampulla enim sit necne sit, quis non iure optimo irrideatur, si laboret? Non modo carum sibi quemque, verum etiam vehementer carum esse? Nam quid possumus facere melius? Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt. Sed tamen enitar et, si minus

multa mihi occurrent, non fugiam ista popularia. Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Quis istud possit, inquit, negare? Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere.

Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. Invidiosum nomen est, infame, suspectum. Id Sextilius factum negabat. Num igitur eum postea censes anxio animo aut sollicito fuisse? Suo genere perveniant ad extremum; Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere? Quis istud possit, inquit, negare? Quis hoc dicit? Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici.