Bork Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Ea, quae dialectici nunc tradunt et docent, nonne ab illis instituta sunt aut inventa sunt? Cui Tubuli nomen odio non est? Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Ita cum ea volunt retinere, quae superiori sententiae conveniunt, in Aristonem incidunt; Sed quoniam et advesperascit et mihi ad villam revertendum est, nunc quidem hactenus;

Bestiarum vero nullum iudicium puto. Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum. Nihilo beatiorem esse Metellum quam Regulum. Hoc loco tenere se Triarius non potuit.

Inquit, dasne adolescenti veniam? Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum? Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo; Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Cupiditates non Epicuri divisione finiebat, sed sua satietate. Cum audissem Antiochum, Brute, ut solebam, cum M. Dicimus aliquem hilare vivere; Quid loquor de nobis, qui ad laudem et ad decus nati, suscepti, instituti sumus? Sed emolumenta communia esse dicuntur, recte autem facta et peccata non habentur communia. At iste non dolendi status non vocatur voluptas.

Res enim concurrent contrariae. Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Sed fac ista esse non inportuna; Quid ait Aristoteles reliquique Platonis alumni? Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Dempta enim aeternitate nihilo beatior Iuppiter quam Epicurus; Bonum incolumis acies: misera caecitas. Ergo, si semel tristior effectus est, hilara vita amissa est? Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. Est autem etiam actio quaedam corporis, quae motus et status naturae congruentis tenet; Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum.

Iam quae corporis sunt, ea nec auctoritatem cum animi partibus, comparandam et cognitionem habent faciliorem. Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? Sit enim idem caecus,

debilis. Callipho ad virtutem nihil adiunxit nisi voluptatem, Diodorus vacuitatem doloris. Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur. Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet. Cur igitur easdem res, inquam, Peripateticis dicentibus verbum nullum est, quod non intellegatur? Quamquam id quidem licebit iis existimare, qui legerint. Duo Reges: constructio interrete. Quae si potest singula consolando levare, universa quo modo sustinebit? Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris? Et si turpitudinem fugimus in statu et motu corporis, quid est cur pulchritudinem non sequamur?

Ecce aliud simile dissimile. Nam quid possumus facere melius? Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. Est, ut dicis, inquam.

Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere. Quid est igitur, cur ita semper deum appellet Epicurus beatum et aeternum? Si longus, levis; Ac tamen hic mallet non dolere. Ita cum ea volunt retinere, quae superiori sententiae conveniunt, in Aristonem incidunt; Qua igitur re ab deo vincitur, si aeternitate non vincitur?

Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Sed quae tandem ista ratio est? Quod autem in homine praestantissimum atque optimum est, id deseruit. Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. At quanta conantur! Mundum hunc omnem oppidum esse nostrum! Incendi igitur eos, qui audiunt, vides. Sed tamen omne, quod de re bona dilucide dicitur, mihi praeclare dici videtur. Et si turpitudinem fugimus in statu et motu corporis, quid est cur pulchritudinem non sequamur? Graece donan, Latine voluptatem vocant. Quoniam, si dis placet, ab Epicuro loqui discimus. Hoc enim constituto in

philosophia constituta sunt omnia.

An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia? Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus. Is es profecto tu. At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia? Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego; Qui autem diffidet perpetuitati bonorum suorum, timeat necesse est, ne aliquando amissis illis sit miser. In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. De hominibus dici non necesse est.