An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. Unum est sine dolore esse, alterum cum voluptate. Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Sin te auctoritas commovebat, nobisne omnibus et Platoni ipsi nescio quem illum anteponebas? Terram, mihi crede, ea lanx et maria deprimet.

Qui igitur convenit ab alia voluptate dicere naturam proficisci, in alia summum bonum ponere? Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate. Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur.

Urgent tamen et nihil remittunt. Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Sin autem eos non probabat, quid attinuit cum iis, quibuscum re concinebat, verbis discrepare? Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur. Nam nec vir bonus ac iustus haberi debet qui, ne malum habeat, abstinet se ab iniuria. Certe nihil nisi quod possit ipsum propter se iure laudari. Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Ratio quidem vestra sic cogit. Quod quidem iam fit etiam in Academia. Negat enim summo bono afferre incrementum diem.

An dubium est, quin virtus ita maximam partem optineat in rebus humanis, ut reliquas obruat? Non pugnem cum homine, cur tantum habeat in natura boni; Nam de isto magna dissensio est. Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur. Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Partim cursu et peragratione laetantur, congregatione aliae coetum quodam modo civitatis imitantur; Sed ille, ut dixi, vitiose. Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia nihil interesse.

Sed ego in hoc resisto; Quod autem principium officii quaerunt, melius quam Pyrrho; Id quaeris, inquam, in quo, utrum respondero, verses te huc atque illuc necesse est. Quid, si etiam iucunda memoria est praeteritorum malorum? Sin laboramus, quis est, qui

alienae modum statuat industriae? Heri, inquam, ludis commissis ex urbe profectus veni ad vesperum. Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers? Cave putes quicquam esse verius.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Istic sum, inquit. Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Summus dolor plures dies manere non potest? Sic vester sapiens magno aliquo emolumento commotus cicuta, si opus erit, dimicabit. -, sed ut hoc iudicaremus, non esse in iis partem maximam positam beate aut secus vivendi. Duo Reges: constructio interrete. Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam occurreret. Hoc enim identidem dicitis, non intellegere nos quam dicatis voluptatem. Cave putes quicquam esse verius.

Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Voluptatem cum summum bonum diceret, primum in eo ipso parum vidit, deinde hoc quoque alienum; Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Quae quidem sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes; Sed videbimus. Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Ac tamen hic mallet non dolere. Praeteritis, inquit, gaudeo.

Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. Videsne quam sit magna dissensio? Primum divisit ineleganter; Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur. Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Hoc ne statuam quidem dicturam pater aiebat, si loqui posset.

Si qua in iis corrigere voluit, deteriora fecit. Istam voluptatem, inquit, Epicurus ignorat? Rationis enim perfectio est virtus; Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. At enim, qua in vita est aliquid mali, ea beata esse non potest. Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare

sapienti? Non enim, si malum est dolor, carere eo malo satis est ad bene vivendum. Quod autem ratione actum est, id officium appellamus. Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum.

Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest. Alterum significari idem, ut si diceretur, officia media omnia aut pleraque servantem vivere. Quam tu ponis in verbis, ego positam in re putabam.