Sed ille, ut dixi, vitiose. Fortitudinis quaedam praecepta sunt ac paene leges, quae effeminari virum vetant in dolore. Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum. An haec ab eo non dicuntur? Animum autem reliquis rebus ita perfecit, ut corpus; Nec tamen ille erat sapiens quis enim hoc aut quando aut ubi aut unde?

Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio. Minime vero, inquit ille, consentit. Itaque e contrario moderati aequabilesque habitus, affectiones ususque corporis apti esse ad naturam videntur. Aliis esse maiora, illud dubium, ad id, quod summum bonum dicitis, ecquaenam possit fieri accessio. Contemnit enim disserendi elegantiam, confuse loquitur. At eum nihili facit;

Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio. Stulti autem malorum memoria torquentur, sapientes bona praeterita grata recordatione renovata delectant. Ut pulsi recurrant? Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Quid, si reviviscant Platonis illi et deinceps qui eorum auditores fuerunt, et tecum ita loquantur? Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum. At miser, si in flagitiosa et vitiosa vita afflueret voluptatibus. Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Recte, inquit, intellegis. Duo Reges: constructio interrete. Quae duo sunt, unum facit. Quare conare, quaeso. Quid de Platone aut de Democrito loquar?

Quis Aristidem non mortuum diligit? Similiter sensus, cum accessit ad naturam, tuetur illam quidem, sed etiam se tuetur; Vide ne ista sint Manliana vestra

aut maiora etiam, si imperes quod facere non possim. Esse enim, nisi eris, non potes. Itaque e contrario moderati aequabilesque habitus, affectiones ususque corporis apti esse ad naturam videntur. Non modo carum sibi quemque, verum etiam vehementer carum esse? Ut nemo dubitet, eorum omnia officia quo spectare, quid sequi, quid fugere debeant? Et hercule-fatendum est enim, quod sentio -mirabilis est apud illos contextus rerum. Quid, cum fictas fabulas, e quibus utilitas nulla elici potest, cum voluptate legimus?

Illud mihi a te nimium festinanter dictum videtur, sapientis omnis esse semper beatos; Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Nam neque virtute retinetur ille in vita, nec iis, qui sine virtute sunt, mors est oppetenda. Bork Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest.

Prioris generis est docilitas, memoria; Rationis enim perfectio est virtus;

Quae cum dixisset, finem ille. Verum hoc loco sumo verbis his eandem certe vim voluptatis Epicurum nosse quam ceteros. Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Hoc positum in Phaedro a Platone probavit Epicurus sensitque in omni disputatione id fieri oportere. Certe, nisi voluptatem tanti aestimaretis. Sed utrum hortandus es nobis, Luci, inquit, an etiam tua sponte propensus es? Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Sed ut iis bonis erigimur, quae expectamus, sic laetamur iis, quae recordamur. Putabam equidem satis, inquit, me dixisse. Sit enim idem caecus, debilis.

Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris. Idemne, quod iucunde? Qui autem diffidet perpetuitati bonorum suorum, timeat necesse est, ne aliquando amissis illis sit miser. Sed quoniam et advesperascit et mihi ad villam revertendum est, nunc quidem hactenus;

Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt. Nec enim, dum

metuit, iustus est, et certe, si metuere destiterit, non erit; Sed residamus, inquit, si placet. An hoc usque quaque, aliter in vita? Ita ne hoc quidem modo paria peccata sunt. Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint; Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret?