Que Manilium, ab iisque M. Tum Quintus: Est plane, Piso, ut dicis, inquit. Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers? Tamen aberramus a proposito, et, ne longius, prorsus, inquam, Piso, si ista mala sunt, placet. Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Quas enim kakaw Graeci appellant, vitia malo quam malitias nominare. Tollitur beneficium, tollitur gratia, quae sunt vincla concordiae. Cur igitur, cum de re conveniat, non malumus usitate loqui?

Ergo instituto veterum, quo etiam Stoici utuntur, hinc capiamus exordium. Ita ne hoc quidem modo paria peccata sunt. Ut nemo dubitet, eorum omnia officia quo spectare, quid sequi, quid fugere debeant? Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi; Sed id ne cogitari quidem potest quale sit, ut non repugnet ipsum sibi. Stoicos roga. Qua tu etiam inprudens utebare non numquam.

Nam illud quidem adduci vix possum, ut ea, quae senserit ille, tibi non vera videantur. Sed vobis voluptatum perceptarum recordatio vitam beatam facit, et quidem corpore perceptarum. His enim rebus detractis negat se reperire in asotorum vita quod reprehendat. Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi; Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius. An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. Cum audissem Antiochum, Brute, ut solebam, cum M. Quid enim possumus hoc agere divinius? Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius? Et si turpitudinem fugimus in statu et motu corporis, quid est cur pulchritudinem non sequamur?

Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt. Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Homines optimi non intellegunt totam rationem everti, si ita res se habeat. Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Tum

Triarius: Posthac quidem, inquit, audacius. Equidem, sed audistine modo de Carneade?

Nihil enim hoc differt. Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. Quos nisi redarguimus, omnis virtus, omne decus, omnis vera laus deserenda est. Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Num quid tale Democritus? An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? Quis enim est, qui non videat haec esse in natura rerum tria? Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Terram, mihi crede, ea lanx et maria deprimet. In qua si nihil est praeter rationem, sit in una virtute finis bonorum; Et nunc quidem quod eam tuetur, ut de vite potissimum loquar, est id extrinsecus;

Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Sed ne, dum huic obsequor, vobis molestus sim. Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Ut enim consuetudo loquitur, id solum dicitur honestum, quod est populari fama gloriosum. Sed emolumenta communia esse dicuntur, recte autem facta et peccata non habentur communia. Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit.

Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Duo Reges: constructio interrete.

Iam quae corporis sunt, ea nec auctoritatem cum animi partibus, comparandam et cognitionem habent faciliorem. Memini vero, inquam; Quid ait Aristoteles reliquique Platonis alumni? Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Et nemo nimium beatus est; Quod eo liquidius faciet, si perspexerit rerum inter eas verborumne sit controversia.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Et nunc quidem quod eam tuetur, ut de vite potissimum loquar, est id extrinsecus; Qui est in parvis malis. Sed plane dicit quod intellegit. Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate. Inde igitur, inquit, ordiendum est. Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis?

Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt. Habent

enim et bene longam et satis litigiosam disputationem.