Facit igitur Lucius noster prudenter, qui audire de summo bono potissimum velit; Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere? Quid, si etiam iucunda memoria est praeteritorum malorum? Mihi enim erit isdem istis fortasse iam utendum. Magni enim aestimabat pecuniam non modo non contra leges, sed etiam legibus partam.

Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Nihil sane. Quis est, qui non oderit libidinosam, protervam adolescentiam? Audeo dicere, inquit. Cuius similitudine perspecta in formarum specie ac dignitate transitum est ad honestatem dictorum atque factorum.

Quid in isto egregio tuo officio et tanta fide-sic enim existimo-ad corpus refers? Sic consequentibus vestris sublatis prima tolluntur. Sed haec omittamus; Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem;

Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? Quid sequatur, quid repugnet, vident. Qui enim existimabit posse se miserum esse beatus non erit. Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria. Nihilne est in his rebus, quod dignum libero aut indignum esse ducamus?

Eam stabilem appellas. Quoniam, si dis placet, ab Epicuro loqui discimus. Causa autem fuit huc veniendi ut quosdam hinc libros promerem. Incommoda autem et commoda-ita enim estmata et dustmata appello-communia esse voluerunt, paria noluerunt.

Idcirco enim non desideraret, quia, quod dolore caret, id in voluptate est. Eiuro, inquit adridens, iniquum, hac quidem de re; Sic vester sapiens magno aliquo emolumento commotus cicuta, si opus erit, dimicabit. Quis enim redargueret? Duo enim genera quae erant, fecit tria. Neque enim disputari sine reprehensione nec cum iracundia aut pertinacia recte disputari potest. Id enim volumus, id contendimus, ut

officii fructus sit ipsum officium.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Nam constitui virtus nullo modo potesti nisi ea, quae sunt prima naturae, ut ad summam pertinentia tenebit. Duo Reges: constructio interrete. Itaque rursus eadem ratione, qua sum paulo ante usus, haerebitis. Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum. Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit.

Idem etiam dolorem saepe perpetiuntur, ne, si id non faciant, incidant in maiorem. Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Cum salvum esse flentes sui respondissent, rogavit essentne fusi hostes. At hoc in eo M. Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem. Hoc positum in Phaedro a Platone probavit Epicurus sensitque in omni disputatione id fieri oportere. Nunc vero a primo quidem mirabiliter occulta natura est nec perspici nec cognosci potest. Ergo infelix una molestia, fellx rursus, cum is ipse anulus in praecordiis piscis inventus est? Sed emolumenta communia esse dicuntur, recte autem facta et peccata non habentur communia.

Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt.

Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Videsne ut, quibus summa est in voluptate, perspicuum sit quid iis faciendum sit aut non faciendum? Apparet statim, quae sint officia, quae actiones.